NH Nieuws

Voor de tweede week op rij is er iets naar binnen gegooid bij een Haarlems buurthuis. Wat het deze keer precies is, is onduidelijk. Een week geleden was er een explosie bij het buurthuis. De politie doet onderzoek.

De politie kreeg rond 2.30 uur vannacht een melding van vernieling bij het buurthuis aan de Stresemannlaan. "Op locatie zagen agenten dat er iets naar binnen was gegooid. Uit voorzorg is op dat moment de straat afgezet", vertelt een politiewoordvoerder. 

De explosievenverkenner van de politie en een agent met politiehond hebben gezocht naar sporen. Of er iets gevonden is, kan de woordvoerder niet zeggen. "Ook wordt er in de buurt onderzoek gedaan en gezocht naar camerabeelden." De politie zoekt nog getuigen. 

Tekst gaat door onder de foto's 

Vorige week zorgden een explosie en korte brand voor een gesprongen raam, schade aan de regenpijp en roetvegen op de gevel van het gebouw. De brandweer had het vuur snel onder controle. De politie vermoedde opzet en zocht getuigen. 

De politie kan nog niet zeggen of er mogelijk een verband is met het incident van vannacht. 

Voor de tweede week op rij is er iets naar binnen gegooid bij een Haarlems buurthuis. Wat het deze keer precies is, is onduidelijk. Een week geleden was er een explosie bij het buurthuis. De politie doet onderzoek.

De politie kreeg rond 2.30 uur vannacht een melding van vernieling bij het buurthuis aan de Stresemannlaan. "Op locatie zagen agenten dat er iets naar binnen was gegooid. Uit voorzorg is op dat moment de straat afgezet", vertelt een politiewoordvoerder. 

De explosievenverkenner van de politie en een agent met politiehond hebben gezocht naar sporen. Of er iets gevonden is, kan de woordvoerder niet zeggen. "Ook wordt er in de buurt onderzoek gedaan en gezocht naar camerabeelden." De politie zoekt nog getuigen. 

Tekst gaat door onder de foto's 

Vorige week zorgden een explosie en korte brand voor een gesprongen raam, schade aan de regenpijp en roetvegen op de gevel van het gebouw. De brandweer had het vuur snel onder controle. De politie vermoedde opzet en zocht getuigen. 

De politie kan nog niet zeggen of er mogelijk een verband is met het incident van vannacht. 

De winter trekt weg, het voorjaar komt er aan en dat is al goed te zien: niet alleen de eerste krokussen komen uit de grond, maar ook de eerste weidevogels laten zich zien. Onze natuurverslaggever Stephan Roest neemt je mee op zoektocht. 

Stephan staat op het Landje van Gruijters in Spaarndam, tussen de grutto's, tureluurs en kieviten. Kijk mee en luister naar hoe liefhebbers en kenners praten over de Noord-Hollandse weidevogels. 

De winter trekt weg, het voorjaar komt er aan en dat is al goed te zien: niet alleen de eerste krokussen komen uit de grond, maar ook de eerste weidevogels laten zich zien. Onze natuurverslaggever Stephan Roest neemt je om 12.00 uur live mee op zoektocht. 

Stephan staat op het Landje van Gruijters in Spaarndam, tussen de grutto's, tureluurs en kieviten. Kijk mee en luister naar hoe liefhebbers en kenners praten over de Noord-Hollandse weidevogels. 

Dit voorjaar worden mogelijk de laatste wedstrijden gereden van het meerdaagse wielerevenement de Meertour in de Wieringermeer. Door gebrek aan politiebegeleiding, bestuursleden en vrijwilligers dreigt de traditie te verdwijnen. Voor veel renners zijn de wedstrijden een jaarlijks onderdeel op de wielerkalender. Ook vandaag wordt er gekoerst en staan er tientallen wielerliefhebbers aan de start.

Op het gelijknamige bedrijventerrein in Wieringerwerf wordt vandaag de derde van in totaal vijf races gehouden van de Schelphorstcompetitie. De ritten worden gezien als een goede opwarmer voor het nieuwe seizoen. Op 5 april staat dan nog de Middenmeertour te wachten. Een ronde over 1100 meter, dwars door Middenmeer. Mogelijk is de 35e editie ook meteen de laatste.

"Ik ben al jaren verbonden aan de Meertour", vertelt Joyce Wehrman van de organisatie, " Als jonge vrouw werd ik via de atletiekvereniging ingezet als verkeersregelaar. Daar kreeg de club dan een vergoeding voor. Inmiddels ben ik al weer jaren bestuurslid. Na dit jaar treden de meeste van ons af. We hebben nu echt nieuwe mensen nodig, anders is het gebeurd."

Voorheen was de Middenmeertour nog een meerdaagse koers maar door Corona in 2020 kwam alles stil te liggen. Jarenlang bleven de draaiboeken op de plank liggen. Vorig jaar werd er weer voor het eerst weer gekoerst en dit jaar wordt er al een afgeslankte versie gehouden. "Doodzonde als dit verloren gaat. Je wilt het natuurlijk niet zo achterlaten.", zegt Wehrman

Tekst gaat verder onder de foto...

Koos Venema is één van de organisatoren van het eerste uur en reed zelf twee keer mee.  Jarenlang stuurde hij de organisatie aan. "Het is een uniek evenement voor deze categorie renners. Het is zo compleet, alles zit er in van ploegentijdrit tot etappes. Dichter bij het gevoel van de Tour de France kan je niet komen."

De opzet van de Meertour in 1987 was gebaseerd op de van de oudere 'broer' uit Den Helder, de Tour de Lasalle. Voor de renners en de regio zou het volgens hem een groot gemis zijn. "Ik roep daarom mensen met een wielerhart op om naar voren te stappen en wat terug te doen voor de sport. Als dit weg is, komt het nooit meer terug."

"We krijgen helaas geen ondersteuning meer van de politie die anders nog motoragenten stuurde om voor de wielrenners uit te rijden. Onze eigen motorrijders volgden dan. En natuurlijk denk ik aan alle verkeersregelaars en andere vrijwilligers. Het is best stressvol allemaal maar ook een prachtige uitdaging.", zegt Joyce Wehrman.

Het bestuur hoopt dat er op de valreep toch nog mensen opstaan die het evenement willen helpen organiseren. "Je merkt gewoon dat de behoefte er is bij de renners aan dit evenement. Zeker de oefenwedstrijden op de Schelphorst trekt een hoop mensen uit de hele regio die zich klaar willen maken voor het seizoen."

Als je als conservator in het Zaanse Molenmuseum werkt, heb je een bijzondere werkplek. Hoofdconservator Henk Heijnen doet er nog een schepje bovenop. Hij heeft een heus privémuseum in de vorm van tientallen schilderijen in een stoffig nisje.

"Hier kunnen we de werken klimatologisch goed bewaren", zegt de conservator terwijl hij ons er doorheen leidt. "Bovendien kunnen we, als we ideeën hebben voor nieuwe presentaties of tentoonstellingen, kijken welke schilderijen daarbij zouden passen."

Hij kijkt nog eens rond. "Er staan op deze schilderijen allemaal Zaanse industriemolens. Soms staat er iets anders op, een gebouw, landschap of portret van iemand. Afhankelijk van wat we willen kunnen we putten uit deze voorraad."

Tekst loopt door onder het kader.

Wat Heijnen het mooist vindt als conservator? "Uit losse elementen die je op heel verschillende manieren en op veel verschillende momenten hebt gekregen uiteindelijk een sluitend verhaal maken. Dat is de droom van iedere conservator en van iedere museumsamensteller."

De één vindt het de charme en warmte hebben van een uitvaart, de ander kan er geen genoeg van krijgen. Die laatste groep wordt echter steeds groter, merkt brutalismekenner Teun Meurs op. "De gebouwen doen het ook heel goed op Instagram."

Ooit stond het Maupoleum aan de Jodenbreestraat nog bekend als het lelijkste gebouw van de stad. Het brutalistische gebouw, dat eigenlijk het Burgemeester Tellegenhuis heette, werd in 1971 gebouwd en 23 jaar later alweer gesloopt. Weinig Amsterdammers zullen er destijds een traan om hebben gelaten. 

Uitzondering op de regel was architect Piet Zanstra. Hij vond dat het gebouw met een likje verf nog prima jaren jaren mee zou kunnen. Toch werd het complex in 1994 gesloopt. Als villeine trap na werd vlak vóór de sloop nog een zak witte verf tegen de gevel gegooid.

Ruim dertig jaar later staan gebouwen van Zanstra's hand, die in 2003 overleed, op sommige plekken nog vier overeind. "De Europarking is een heel bekend voorbeeld, dat is de parkeergarage waar nu café Waterkant zit", vertelt Teun Meurs. Samen met twee anderen schreef hij Bruut, een atlas van brutalistische architectuur in Nederland. Meurs lacht: "Door de kenmerkende ronde vormen stond het gebouw ook wel bekend als 'de billen van Zanstra'."

Maar hoewel de grote gebouwen lange tijd verguisd zijn, merkt Meurs dat de kolossen inmiddels steeds meer gewaardeerd worden. "Ik denk dat mensen inzien dat het een bijzondere bouwstijl is. Dat het eigenlijk grote sculpturen zijn, vermomd als gebouw."

Wat ook meespeelt: de gebouwen doen het goed op foto's. Vooral als de zon laag staat en schaduwen het gebouw extra dramatisch maken. "De gebouwen doen het ook heel goed op Instagram”, zegt Meurs  

Dat blijkt. Accounts gewijd aan het brutalisme hebben veelal honderdduizenden volgers. En daar blijft het niet bij: The Brutalist, een filmepos van krap vier uur, won onlangs nog drie Oscars. En Meurs' boek Bruut is vrijwel uitverkocht. Hoezo herwaardering?

In Amsterdam zijn er door de hele stad voorbeelden van het brutalisme te vinden: in Buitenveldert (het oude kantongerecht en de Thomaskerk), Bos en Lommer (de Sint-Josephkerk) en aan de Overtoom (Autopon). Maar de meeste gebouwen staan tussen het Meester Visserplein en het Amstelstation, aan de Weesper- en Wibautstraat.

"Het is de enige autoweg die door de stad loopt", vertelt Meurs. "In het kader van de cityvorming, een opvatting over hoe steden zich zouden moeten ontwikkelen, hebben die straten na de oorlog hun vorm gekregen." Bereikbaarheid en ordentelijkheid stonden centraal in die visie. "Langs die straten vind je veel gebouwen uit de jaren 50 en 60 en een aantal daarvan zijn brutalistische gebouwen."

Bekende voorbeelden zijn het Cygnus Gymnasium, de Weesperflat en kantorencomplex Leeuwenborg, waarvan Piet Zanstra één van de architecten is. Eind 2024 werd bekend dat Leeuwenburg van de slooplijst is gehaald en in plaats daarvan grondig gerenoveerd gaat worden. 

"Ik kan hier eeuwen blijven staan", grijnst Meurs terwijl hij het kantoorgebouw bekijkt. En hij is niet de enige. In 2021 werd Leeuwenburg door NRC genoemd als één van de mooiste brutalistische gebouwen van Nederland - noem het 'de wraak van Zanstra'.

In Hoofddorp staat een veel te groot stadion van 12,3 miljoen euro, voor het tiende jaar op rij te wachten op de komst van de beste honkbalteams ter wereld. De verwachting nu is dat het super-de-luxe stadion die Amerikaanse wereldsterren nooit te zien zal krijgen. De conclusie is daarom zuur, reageert de gemeente: “Het is belangrijk te erkennen dat we te maken hebben met een financiële erfenis uit het verleden, wat het uitdagend maakt om jaarlijks de kosten te dekken.”

“Building it, and Hoping the Big Leagues Come”, schrijft de New York Times in september 2013 boven een reportage vanaf het nieuwe sportcomplex. Maar in die ijdele hoop blijkt de gemeente zich te verslikken.

Haarlemmermeer, waar Hoofddorp onder valt, heeft op dat moment wethouders die barsten van ambitie. Ze worden gekscherend de drie musketiers genoemd. “Dat bekrompen poldertje zullen we even omtoveren naar een Big City. Beetje die stijl”, herinnert een betrokkene zich nog.

Sportwethouder Michel Bezuijen moet een nieuw honkbalcomplex laten bouwen voor de lokale club Pioniers omdat op de oude speelplek huizen moeten komen. Met oud-bondscoach, en oud-speler van New York Yankees, Robert Eenhoorn omarmt hij het ambitieuze idee om wedstrijden van de Major League Baseball voor het eerst naar Europa te halen. De Amerikanen hebben daar oren naar en hoe mooi zou het zijn als die primeur hier in polder plaatsheeft? 

Voor die drie topwedstrijden per seizoen is een stadion nodig dat aan de Amerikaanse, strenge en dure eisen moet voldoen. De Big City-denker is niet meer te stoppen. Na een aantal gesprekken met de Major League, en zonder definitieve toezeggingen te krijgen, zorgt hij dat de bouw van een MLB-waardig stadion toch al begint.

En dat betekent nogal wat. Meer tribunes dan nodig zijn, een veel duurdere fundering, grotere lichtinstallaties en veel meer gebouwen. Een beroemd voorbeeld is de klei die de Major League vereist voor bijvoorbeeld de werpersheuvel. Die klei moet per schip vanuit Amerika komen. En het veld moet ingestrooid worden met Amerikaans graszaad. Een ‘groundsman’ wordt ingehuurd bij een Amerikaans bedrijf om het veldonderhoud te doen. Geld klotst tegen de plinten, bij de eerste wedstrijd tussen Amerikaanse teams zou de gemeente dit snel terugverdienen.

Het stadion verrijst en tien jaar geleden zouden de eerste Amerikaanse honkballers te zien zijn voor 25.000 toeschouwers. Maar, de grote jongens kwamen dus nooit honkballen in de polder. Jaren later kwam er wel een eerste MLB-wedstrijd naar Europa: in een omgebouwde O2-arena in Londen. Hoofddorp had het nakijken.

Het stadion-verhaal eindigt dan ook in een financieel fiasco. De wethouder geeft voor het project alleen al 3,8 miljoen euro te veel uit zonder toestemming van de gemeenteraad. Alleen al de MLB-eisen zouden op zijn minst 3,5 miljoen hebben gekost. Maar de ‘aanzienlijke meerkosten’ zijn nooit meer precies te achterhalen, concludeerde een raadscommissie in 2016. Er zijn bijvoorbeeld ook vele tonnen uitgegeven aan externe adviseurs tijdens het hele MLB-proces.

Na een raads-enquête met openbare verhoren bepaalt die commissie onder andere dat er ‘onverantwoord is omgegaan’ met geld van de gemeente. De commissie noemde het ook ‘onthutsend’ hoe financiële middelen het doel per se moesten heiligen. 

Tot zover gaat het vooral om een dure flater. Maar, een andere nare erfenis is dat de jaarlijkse onderhoudskosten nu nog steeds de pan uitrijzen. Op het oude honkbalcomplex van Pioniers kostte het onderhoud, ruim tien jaar geleden, 70.000 euro. Op de nieuwe plek is dat 225.000 euro per jaar. 

De pijnlijke situatie is nu dat de club de hoge huur van het stadion nauwelijks kan ophoesten. En dat terwijl de honkbalclub zelf nooit voorstander was van zo'n opgetuigd stadion. Nu speelt het eerste team voor enkele tientallen toeschouwers in een verder leeg stadion. Buiten ligt een joekel van een parkeerplaats vooral leeg te wezen.

De kans is zelfs aanwezig dat Pioniers, met nog drie weken te gaan voor de competitie, vanwege de te hoge huur moet verkassen naar bijvoorbeeld Nieuw-Vennep om daar te gaan spelen. Dan staat het stadion er voortaan werkloos bij.

Maar wat als de Major League dan toch ooit nog eens om de hoek komt kijken? “Dan zullen wij aanpassingen moeten doen om weer aan de MLB-eisen te voldoen. Omdat dit nu niet speelt, weten wij ook niet wat de huidige eisen zijn en of deze eisen gerealiseerd kunnen worden. Het complex leent zich op dit moment niet voor het spelen van MLB-wedstrijden”, aldus de gemeente.

Haarlemmermeer is ook niet meer in contact met MLB om te lobbyen voor een wedstrijd van wereldtoppers in de polder. De gemeente is trots op het hebben van het 'mooiste honkstadion van Nederland.' Maar dankzij de drie musketiers tegen een hoge prijs.

Zeehond Ebbie, uniek door haar zwarte vacht, werd op 3 januari gevonden op het strand van Egmond aan Zee. Op zich was er niks mis met haar, maar omdat er veel mensen met honden in de buurt waren, werd ze toch maar opgehaald. De laatste maanden is ze verzorgd bij Pieterburen, maar nu werd het tijd om weer naar huis te gaan.

Een zeehond met een zwarte vacht: dat komt niet vaak voor. Eens in de paar jaar zien de dierenverzorgers zo’n exemplaar voorbij komen. Dat Ebbie zo'n bijzondere zeehond is, werd pas duidelijk toen ze haar witte puppyvacht inruilde voor haar volwassen kleed.

"Ebbie is een melanistische zeehond. Bij melanisme wordt teveel van het pigment melanine aangemaakt, ze is daardoor helemaal zwart. Als je te weinig hebt, heet dat albinisme. Dan heb je witte dieren met rode ogen. maar zwarte zeehonden bestaan dus ook”, vertelt Emmy Venema, Stranding Coördinator bij Zeehondencentrum Pieterburen.

Tekst gaat verder onder de foto.

In de opvang kreeg ze zalmpap te eten om flink aan te sterken, inmiddels weegt ze dik 35 kilo en is ze klaar om terug naar zee te gaan. "Zalm is een vette vis en bevat veel proteïnen. Na tien dagen hebben we haar haring gegeven. Ze doet het hartstikke goed en is klaar om naar huis te gaan."

Tekst gaat verder onder de foto.

Vanuit de haven van Lauwersoog vertrok gistermiddag een boot richting de Kuipersplaat, een zandplaat ten zuiden van Schiermonnikoog. Daar werd Ebbie vrij gelaten, samen met Omid. Nadat haar reiskrat geopend werd, weifelde Ebbie even voor ze de weg naar zee uiteindelijk wist te vinden.

"Het ging hartstikke goed. Ebbie leek het wat spannend te vinden. Ze deed er wat langer over dan Omid. Maar nu zit ze te genieten in het water. Volgens mij is ze wel blij dat ze thuis is”, zegt Emmy Venema van Zeehondencentrum Pieterburen.

Wie mag er wel en wie mag er geen struikelsteen in de Haarlemse stoep? Ton Witteman heeft met een illegale actie deze week een lans gebroken voor vermoorde verzetsstrijders uit de stad. Voor zijn opa heeft hij nu stiekem een struikelsteen in de Nagtzaamstraat gelegd. De gemeenteraad staat nu voor een emotionele keuze. Voor Joodse, Sinti en Roma slachtoffers uit de Tweede Wereldoorlog wordt immers wel ruim baan gemaakt. 

Afgelopen dinsdag komt Ton met een twintigtal familieleden bij elkaar voor Nagtzaamstraat 79 om zonder toestemming van de gemeente een struikelsteen in de stoep te metselen. Het is het laatste adres waar opa Bart Witteman woonde.

Bart laat in de oorlogsjaren in het kleine huisje naast een gezin met vier kinderen ook met regelmaat Joodse stadsgenoten onderduiken. Als agent weet hij wat hen te wachten staat en hij kent ook als geen ander de risico's van het verzetswerk. Op 22 juli 1943 wordt hij verraden en staat de Sicherheitsdienst voor de deur. 

Zoon Karel Witteman laat in allerijl het Joodse gezin dat op dat moment is ondergedoken, via de achterdeur ontsnappen. Ook al wordt Bart niet op heterdaad betrapt, slaat het noodlot toch toe.  Juist op dat moment bezorgt de postbode namelijk een brief van vorige joodse onderduikers. Ze betuigen hun dank voor de gastvrijheid van het gezin Witteman. De brief wordt door de Duitsers onderschept en gelezen.

Bart belandt via Kamp Vught en concentratiekampen Dachau en Buchenwald in Halberstadt. Daar wordt hij op 11 maart 1945 vermoord. "Dat was dinsdag dus precies 80 jaar geleden", benadrukt zijn kleinzoon Ton Witteman. Dat en de aanwezigheid van tante An die met 92 jaar ook niet het eeuwige leven heeft, spoort Ton aan tot zijn daad van rebellie. 

Tekst gaat door na de video, waar Ton met tante An de illegale struikelsteen weer even bezoekt. 

Ton en zijn familie hechten veel waarde aan het herdenken van het leven en het verzetswerk van opa Bart. Op een plaquette in de hal van het politiebureau aan de Koudenhorn staat de naam van Bart tussen de verzetsstrijders in het politiekorps van Haarlem tijdens de oorlogsjaren. "Daar gaan we elk jaar met wel twintig à dertig familieleden heen", vertelt Ton. "Maar dan moeten wel ons wel even aanmelden. Daar ga je niet zomaar even heen."

Als Ton hoort van het Stolpersteine-project van de Duitse kunstenaar Gunter Demnig is hij direct onder de indruk van de zichtbaarheid van deze manier van herdenken. Sinds 1992 legt Demnig struikelstenen om de slachtoffers van het nazigeweld te herdenken. Ze liggen bij de woning waar de slachtoffers voor het laatst in vrede leefden. Inmiddels liggen er al ruim 120.000 in heel Europa.

Het idee om een steen voor zijn opa te laten leggen voor het huisje aan de Nagtzaamstraat, laat Ton niet meer los. "Ik heb een paar onthullingen bijgewoond. Dat is zo indrukwekkend, met vaak heel veel nabestaanden erbij." 

In september vorig jaar doet Ton een emotioneel beroep op de Haarlemse gemeenteraad. Burgemeester Jos Wienen heeft tot dan toe geweigerd medewerking te verlenen aan struikelstenen voor verzetshelden. 

Wienen vreest dat juist die struikelstenen voor de holocaustslachtoffers wordt ondergesneeuwd, liet hij in een interview met NH weten. "Als je nu in Haarlem zo'n steen tegenkomt, dan weet je dat daar iemand woonde die uit ons midden is weggerukt en vermoord, louter en alleen omdat dat die hoorde bij een volk dat apart gezet werd."

Dat de Haarlemse burgmeester nog een opinienota wil opstellen om eventuele alternatieve manieren van herdenken van de verzetshelden uit de stad tot zijn recht te laten komen, duurt Ton te lang. Een algemeen monument ziet hij niet zitten. "Daarvoor hebben we hier in de omgeving al de Eerebegraafplaats in Overveen en ook het monument op de Dam in Amsterdam. Maar daar ga je misschien één keer per jaar heen. Een struikelsteen ligt altijd in het zicht."

En Ton weet dat in Amersfoort bijvoorbeeld voor een andere kleur struikelsteen is gekozen voor verzetshelden. "Maar dat vind ik de omgekeerde wereld. Die Duitse kunstenaar heeft bepaald dat de struikelsteen van messing voor alle nazislachtoffers is. Dat bepaalt een burgemeester niet."

Ton heeft nauw contact gehad met de stichting Stolpersteine Benelux, die via Gunter Demnig zelf vorig weekend het groene licht kreeg om de steen voor Bart Witteman te maken, net op tijd voor een memorabele herdenking op de Nagtzaamstraat op 11 maart, 80 jaar na de sterfdatum van Bartholomeus Antonius Witteman. Demnig legde zelf in 1992 de allereerst steen in de stoep van Keulen ook zonder toestemming van de overheid. 

Wie mag er wel en wie mag er geen struikelsteen in de Haarlemse stoep? Ton Witteman heeft met een illegale actie deze week een lans gebroken voor vermoorde verzetsstrijders uit de stad. Voor zijn opa heeft hij nu stiekem een struikelsteen in de Nagtzaamstraat gelegd. De gemeenteraad staat nu voor een emotionele keuze. Voor Joodse, Sinti en Roma slachtoffers uit de Tweede Wereldoorlog wordt immers wel ruim baan gemaakt. 

Afgelopen dinsdag komt Ton met een twintigtal familieleden bij elkaar voor Nagtzaamstraat 79 om zonder toestemming van de gemeente een struikelsteen in de stoep te metselen. Het is het laatste adres waar opa Bart Witteman woonde.

Bart laat in de oorlogsjaren in het kleine huisje naast een gezin met vier kinderen ook met regelmaat Joodse stadsgenoten onderduiken. Als agent weet hij wat hen te wachten staat en hij kent ook als geen ander de risico's van het verzetswerk. Op 22 juli 1943 wordt hij verraden en staat de Sicherheitsdienst voor de deur. 

Zoon Karel Witteman laat in allerijl het Joodse gezin dat op dat moment is ondergedoken, via de achterdeur ontsnappen. Ook al wordt Bart niet op heterdaad betrapt, slaat het noodlot toch toe.  Juist op dat moment bezorgt de postbode namelijk een brief van vorige joodse onderduikers. Ze betuigen hun dank voor de gastvrijheid van het gezin Witteman. De brief wordt door de Duitsers onderschept en gelezen.

Bart belandt via Kamp Vught en concentratiekampen Dachau en Buchenwald in Halberstadt. Daar wordt hij op 11 maart 1945 vermoord. "Dat was dinsdag dus precies 80 jaar geleden", benadrukt zijn kleinzoon Ton Witteman. Dat en de aanwezigheid van tante An die met 92 jaar ook niet het eeuwige leven heeft, spoort Ton aan tot zijn daad van rebellie. 

Tekst gaat door na de video, waar Ton met tante An de illegale struikelsteen weer even bezoekt. 

Ton en zijn familie hechten veel waarde aan het herdenken van het leven en het verzetswerk van opa Bart. Op een plaquette in de hal van het politiebureau aan de Koudenhorn staat de naam van Bart tussen de verzetsstrijders in het politiekorps van Haarlem tijdens de oorlogsjaren. "Daar gaan we elk jaar met wel twintig à dertig familieleden heen", vertelt Ton. "Maar dan moeten wel ons wel even aanmelden. Daar ga je niet zomaar even heen."

Als Ton hoort van het Stolpersteine-project van de Duitse kunstenaar Gunter Demnig is hij direct onder de indruk van de zichtbaarheid van deze manier van herdenken. Sinds 1992 legt Demnig struikelstenen om de slachtoffers van het nazigeweld te herdenken. Ze liggen bij de woning waar de slachtoffers voor het laatst in vrede leefden. Inmiddels liggen er al ruim 120.000 in heel Europa.

Het idee om een steen voor zijn opa te laten leggen voor het huisje aan de Nagtzaamstraat, laat Ton niet meer los. "Ik heb een paar onthullingen bijgewoond. Dat is zo indrukwekkend, met vaak heel veel nabestaanden erbij." 

In september vorig jaar doet Ton een emotioneel beroep op de Haarlemse gemeenteraad. Burgemeester Jos Wienen heeft tot dan toe geweigerd medewerking te verlenen aan struikelstenen voor verzetshelden. 

Wienen vreest dat juist die struikelstenen voor de holocaustslachtoffers wordt ondergesneeuwd, liet hij in een interview met NH weten. "Als je nu in Haarlem zo'n steen tegenkomt, dan weet je dat daar iemand woonde die uit ons midden is weggerukt en vermoord, louter en alleen omdat dat die hoorde bij een volk dat apart gezet werd."

Dat de Haarlemse burgmeester nog een opinienota wil opstellen om eventuele alternatieve manieren van herdenken van de verzetshelden uit de stad tot zijn recht te laten komen, duurt Ton te lang. Een algemeen monument ziet hij niet zitten. "Daarvoor hebben we hier in de omgeving al de Eerebegraafplaats in Overveen en ook het monument op de Dam in Amsterdam. Maar daar ga je misschien één keer per jaar heen. Een struikelsteen ligt altijd in het zicht."

En Ton weet dat in Amersfoort bijvoorbeeld voor een andere kleur struikelsteen is gekozen voor verzetshelden. "Maar dat vind ik de omgekeerde wereld. Die Duitse kunstenaar heeft bepaald dat de struikelsteen van messing voor alle nazislachtoffers is. Dat bepaalt een burgemeester niet."

Ton heeft nauw contact gehad met de stichting Stolpersteine Benelux, die via Gunter Demnig zelf vorig weekend het groene licht kreeg om de steen voor Bart Witteman te maken, net op tijd voor een memorabele herdenking op de Nagtzaamstraat op 11 maart, 80 jaar na de sterfdatum van Bartholomeus Antonius Witteman. Demnig legde zelf in 1992 de allereerst steen in de stoep van Keulen ook zonder toestemming van de overheid. 

Wie mag er wel en wie mag er geen struikelsteen in de Haarlemse stoep? Ton Witteman heeft met een illegale actie deze week een lans gebroken voor vermoorde verzetsstrijders uit de stad. Voor zijn opa heeft hij nu stiekem een struikelsteen in de Nagtzaamstraat gelegd. De gemeenteraad staat nu voor een emotionele keuze. Voor Joodse, Sinti en Roma slachtoffers uit de Tweede Wereldoorlog wordt immers wel ruim baan gemaakt. 

Afgelopen dinsdag komt Ton met een twintigtal familieleden bij elkaar voor Nagtzaamstraat 79 om zonder toestemming van de gemeente een struikelsteen in de stoep te metselen. Het is het laatste adres waar opa Bart Witteman woonde.

Bart laat in de oorlogsjaren in het kleine huisje naast een gezin met vier kinderen ook met regelmaat Joodse stadsgenoten onderduiken. Als agent weet hij wat hen te wachten staat en hij kent ook als geen ander de risico's van het verzetswerk. Op 22 juli 1943 wordt hij verraden en staat de Sicherheitsdienst voor de deur. 

Zoon Karel Witteman laat in allerijl het Joodse gezin dat op dat moment is ondergedoken, via de achterdeur ontsnappen. Ook al wordt Bart niet op heterdaad betrapt, slaat het noodlot toch toe.  Juist op dat moment bezorgt de postbode namelijk een brief van vorige joodse onderduikers. Ze betuigen hun dank voor de gastvrijheid van het gezin Witteman. De brief wordt door de Duitsers onderschept en gelezen.

Bart belandt via Kamp Vught en concentratiekampen Dachau en Buchenwald in Halberstadt. Daar wordt hij op 11 maart 1945 vermoord. "Dat was dinsdag dus precies 80 jaar geleden", benadrukt zijn kleinzoon Ton Witteman. Dat en de aanwezigheid van tante An die met 92 jaar ook niet het eeuwige leven heeft, spoort Ton aan tot zijn daad van rebellie. 

Tekst gaat door na de video, waar Ton met tante An de illegale struikelsteen weer even bezoekt. 

Ton en zijn familie hechten veel waarde aan het herdenken van het leven en het verzetswerk van opa Bart. Op een plaquette in de hal van het politiebureau aan de Koudenhorn staat de naam van Bart tussen de verzetsstrijders in het politiekorps van Haarlem tijdens de oorlogsjaren. "Daar gaan we elk jaar met wel twintig à dertig familieleden heen", vertelt Ton. "Maar dan moeten wel ons wel even aanmelden. Daar ga je niet zomaar even heen."

Als Ton hoort van het Stolpersteine-project van de Duitse kunstenaar Gunter Demnig is hij direct onder de indruk van de zichtbaarheid van deze manier van herdenken. Sinds 1992 legt Demnig struikelstenen om de slachtoffers van het nazigeweld te herdenken. Ze liggen bij de woning waar de slachtoffers voor het laatst in vrede leefden. Inmiddels liggen er al ruim 120.000 in heel Europa.

Het idee om een steen voor zijn opa te laten leggen voor het huisje aan de Nagtzaamstraat, laat Ton niet meer los. "Ik heb een paar onthullingen bijgewoond. Dat is zo indrukwekkend, met vaak heel veel nabestaanden erbij." 

In september vorig jaar doet Ton een emotioneel beroep op de Haarlemse gemeenteraad. Burgemeester Jos Wienen heeft tot dan toe geweigerd medewerking te verlenen aan struikelstenen voor verzetshelden. 

Wienen vreest dat juist die struikelstenen voor de holocaustslachtoffers wordt ondergesneeuwd, liet hij in een interview met NH weten. "Als je nu in Haarlem zo'n steen tegenkomt, dan weet je dat daar iemand woonde die uit ons midden is weggerukt en vermoord, louter en alleen omdat dat die hoorde bij een volk dat apart gezet werd."

Dat de Haarlemse burgmeester nog een opinienota wil opstellen om eventuele alternatieve manieren van herdenken van de verzetshelden uit de stad tot zijn recht te laten komen, duurt Ton te lang. Een algemeen monument ziet hij niet zitten. "Daarvoor hebben we hier in de omgeving al de Eerebegraafplaats in Overveen en ook het monument op de Dam in Amsterdam. Maar daar ga je misschien één keer per jaar heen. Een struikelsteen ligt altijd in het zicht."

En Ton weet dat in Amersfoort bijvoorbeeld voor een andere kleur struikelsteen is gekozen voor verzetshelden. "Maar dat vind ik de omgekeerde wereld. Die Duitse kunstenaar heeft bepaald dat de struikelsteen van messing voor alle nazislachtoffers is. Dat bepaalt een burgemeester niet."

Ton heeft nauw contact gehad met de stichting Stolpersteine Benelux, die via Gunter Demnig zelf vorig weekend het groene licht kreeg om de steen voor Bart Witteman te maken, net op tijd voor een memorabele herdenking op de Nagtzaamstraat op 11 maart, 80 jaar na de sterfdatum van Bartholomeus Antonius Witteman. Demnig legde zelf in 1992 de allereerst steen in de stoep van Keulen ook zonder toestemming van de overheid. 

Goedenavond en welkom in ons liveblog. We houden je op deze vrijdagavond op de hoogte van de ontwikkelingen bij Telstar tegen Roda JC en Jong AZ dat op bezoek gaat bij MVV in Maastricht. Behalve het voetbal in de eerste divisie komen de Noord-Hollandse schaatsers Merijn Scheperkamp en Janno Botman in actie bij de 500 meter op de WK afstanden.

Afgelopen: Telstar - Roda JC 3-1
Afgelopen: MVV - Jong AZ 0-1

We sluiten het liveblog voor vandaag af met de reacties van Telstar en Jong AZ. Bedankt voor het volgen van ons liveblog. We zijn er morgen weer rondom de wedstrijd van FC Volendam tegen SC Cambuur. Tot dan!

Het ging niet van harte, maar Jong AZ wint door een laat doelpunt van Yoël van den Ban in Maastricht. Het blijft bij 1-0. 

Telstar boekt een simpele zege tegen Roda JC. De grote man aan de kant van de Velsenaren is opnieuw Youssef El Kachati. Hij maakt twee goals en geeft een assist. Door de zege stijgen de Witte Leeuwen naar plek zeven in de eerste divisie. 

Door de interlandbreak komt Telstar volgende week niet in actie. Vitesse is over precies twee weken de eerstvolgende tegenstander. 

Hèhè, daar is dan eindelijk een doelpunt in Maastricht. Yoël van den Ban scoort het openingsdoelpunt voor Jong AZ op aangeven van Jayden Gerold. Van den Ban breekt dus de ban....

De clean sheet van Ronald Koeman Jr is ten einde. Michael Breij uit Amstelveen maakt nog een eretreffer voor Roda. 

Het is al 3-0 en heeft er alle schijn van dat de score nog iets hoger gaat uitvallen. Youssef El Kachati weet het publiek meermaals te vermaken met een uithaal (op de lat) en een omhaal (tegen doelman Issam El Maach). 

Nu is Youssef El Kachati de aangever en is Mees Kaandorp de afmaker. Het is 3-0!

Soufiane Hetli gaat naar de kant en wordt vervangen door Reda Kharchouch. 

Youssef El Kachati bewijst nogmaals zijn waarde en verdubbelt de marge voor Telstar tegen Roda JC. De spits wordt hard aangespeeld door Tyrese Noslin en poeiert keihard raak. 

Jayden Turfkruier is in de ploeg gekomen voor de assistgever Noslin. 

Daar komt Telstar héél goed weg. Tiago Çukur schiet de bal op de paal naast Ronald Koeman Jr. 

Kan Jong AZ in de tweede helft het doel van MVV wel vinden? In ieder geval geen nieuwe namen na de rust bij de Alkmaarse beloften. 

De bal rolt weer in Velsen-Zuid. Een wijziging bij Telstar. Nils Rossen vervangt Devon Koswal aan het begin van de tweede helft. 

De eerste helft zit erop in Velsen-Zuid. De Witte Leeuwen leiden met 1-0 na het schitterende doelpunt van Youssef El Kachati. 

Het is ook voorbij in Maastricht na vijf (!) minuten blessuretijd. Daar is nog niet gescoord.

Wát een kans voor Telstar. Tyrese Noslin krijgt ruimte om uit te halen, maar schiet in de korte hoek. Doelman Issam El Maach kan de bal keren. 

Orhan Džepar schiet de bal vol richting het doel van Telstar, maar zijn schot wordt geblokt. Even later kopt Tiago Çukur de bal van dichtbij op Ronald Koeman. Een opleving van de bezoekers, maar Telstar doorstaat het. 

Sem van Duijn krijgt een ragfijne voorzet en schiet de bal tegen de binnenkant van de paal. Dat was het belangrijkste moment van de Alkmaarse jonkies. 

Na de openingsgoal in Velsen-Zuid laat Telstar bij vlagen mooie dingen zien, maar het komt de laatste minuten niet tot grote kansen. 

Het is nog een weinig verheffende openingsfase in Limburg. Grootste kans tot nu toe is voor Kees Smit. Hij viel gisteren nog tegen Tottenham en is vandaag te bewonderen in Maastricht. 

Wie anders dan Youssef El Kachati maakt het openingsdoelpunt. Hij krult de bal schitterend in het doel van de Limburgers. Wát een goed begin van Telstar. 

Michael Breij kan uithalen vanaf buiten het strafschopgebied, maar doelman Ronald Koeman Jr tikt de bal uit het doel. 

Wat kan Jong AZ op bezoek bij MVV in Maastricht? De eerste helft is begonnen. 

Ajax-middenvelder Jorthy Mokio maakt zijn debuut in de selectie van de Belgische nationale voetbalploeg. De nieuwe bondscoach Rudi Garcia riep de pas 17-jarige Mokio op voor de duels met Oekraïne in de play-offs van de Nations League.

Jordan Henderson maakt zijn rentree bij de Engelse nationale ploeg. Bondscoach Thomas Tuchel heeft de verdediger van Ajax opgenomen in zijn selectie voor de komende WK-kwalificatiewedstrijden tegen Albanië en Letland. De 34-jarige Henderson was meer dan een jaar afwezig; de 81-voudig international miste vorig jaar ook het EK. Hij speelde zijn laatste interland in november 2023

Welkom in ons liveblog op de vrijdagavond. We houden je op de hoogte van de ontwikkelingen bij Telstar tegen Roda JC en Jong AZ dat op bezoek gaat bij MVV in Maastricht. Behalve het voetbal in de eerste divisie komen de Noord-Hollandse schaatsers Merijn Scheperkamp en Janno Botman in actie bij de 500 meter op de WK afstanden.

Het gaat de Haarlemse schrijver Lex Paleaux nu echt voor de wind. Vorig jaar nog werd zijn eerste boek Winterwater nog vertaald naar een theaterstuk. Nu is zijn laatste boek Liften naar de Hemel bekroond met de Boekhandelprijs 2025. De Boekenweek kan dit jaar voor Lex niet meer stuk. 

Tijdens de signeersessies in de boekenwinkels in Haarlem en Heemstede neemt de schrijver alle tijd voor zijn fans. Want vaak zijn het mensen die hem kennen van zijn wandelingen met de hond door de stad, waar hij voordat hij echt tot het schrijven van de boeken kwam, over schreef op Facebook. 

Na het winnen van de ereprijs, waarbij boekhandelaren zijn boek als beste van het jaar verkozen, is zijn werk nog meer in trek. De rode draad van zijn verhalen is gebaseerd op zijn eigen traumatische jeugdervaring van verkrachting. 

"De openheid en de kwetsbaarheid, dat vind ik het echt allermooist", vertelt een jonge fan van hem als Lex een handtekening in haar boek zet. 

De honderden populieren die al jaren langs de Haarlemmermeerse Geniedijk staan mogen definitief blijven. De burgemeester gaat mee in een motie van de gemeenteraad, die eind vorig jaar al opriep tot het intrekken van de kapvergunning. Corinne Kalisvaart streed voor het behoud van de bomen en kan haar geluk niet op. "Het is nu eindelijk echt gelukt."

De beslissing van het college zorgt voor immense opluchting bij Corinne. Ze woont vlak bij de bomen en probeerde ze jarenlang te redden. "Van protesten tot een mogelijke gang naar de rechter, het is een ware uitputtingsslag geweest. Maar met deze beslissing kan het niet meer misgaan. Het is eindelijk echt gelukt!"

De in totaal bijna vierhonderd populieren die vroeger over de lengte van de hele Geniedijk stonden werden sinds 2012 gefaseerd vervangen door iepen. De oude bomen zouden volgens de gemeente last hebben van 'spontane takbreuk', en daarom een gevaar vormen voor het fiets- en wandelverkeer op de dijk. Preventief onderhoud is kostbaar, en daarom werd gekozen voor het planten van nieuwe bomen.

Een aanzienlijk deel van de populieren is inmiddels al vervangen, in deze laatste fase van het project zouden de bomen tussen de Spieringweg en de Drie Merenweg en tussen station Hoofddorp en Fort Aalsmeer ook worden gekapt. Maar daar stak buurtbewoonster Corinne dus een stokje voor.

Tekst gaat verder onder de video.

"Dat heeft even mogen duren", vertelt ze. "Ik heb ingesproken bij de raad, er is een bezwaarprocedure geweest waarin mijn gelijk werd bewezen, en uiteindelijk is de gemeenteraad er ook achter gaan staan. We overwogen zelfs een rechtszaak, maar dat is nu godzijdank niet meer nodig."

De bomen hebben veel waarde voor Corinne. "Elke ochtend als ik de gordijnen opentrek, zie ik ze staan. De iepen die er voor in de plaats moesten komen zouden nog tientallen jaren nodig hebben om zo mooi te groeien. Maar veel belangrijker nog: de populieren zijn ontzettend belangrijk voor de biodiversiteit langs de dijk, zoals de zeldzame boomvalk die er elk jaar komt nesten."

Ook Chris Brunner van de Vogelwerkgroep Zuid-Kennemerland is om die reden blij dat de bomen blijven staan. "Het gaat niet goed met de boomvalk, dus dat ze hier zijn neergestreken is heel bijzonder. Ze hebben hoge bomen nodig, de populieren zijn daar perfect voor. Wanneer 'ie weer terugkomt uit Afrika staat zijn huis er door deze beslissing gelukkig nog. Dat de gemeente nu besluit ze te behouden is een stap in de goede richting, want vaak wordt er eerst gekeken naar beheer en kosten."

Er moest inderdaad veel geregeld worden om de populieren van de kap te redden, bevestigd een woordvoerder van de verantwoordelijke wethouder. "Het project om de Geniedijk op te knappen werd al in 2009 in gang gezet. De voorkeur lag daarom ook bij het uitvoeren van dat plan, dus er moest wel een en ander worden aangepast. We zijn nog bezig met een precieze raming van wat de onderhoudskosten zullen bedragen."

Want dat het geld gaat kosten staat vast. De jaarlijkse onderhoudskosten van de populieren worden geschat op 20.000 euro. En de iepen die op de plek van de populieren moesten komen waren al aangekocht en stonden tijdens de bezwaarprocedure bij een kweker te wachten. De gemeente is er in geslaagd om de iepen alternatieve plekken te geven, in Hoofddorp, Rijsenhout, Zwanenburg en Badhoevedorp. Die beplanting kost in totaal bijna drie ton.

Netto betekent dat dus wel dat er honderden bomen bijkomen in de Haarlemmermeerpolder. Een gouden randje, geeft ook de gemeentelijk woordvoerder toe. "We hadden natuurlijk liever het originele plan uitgevoerd, maar het is mooi dat we op deze manier de gemeente verder kunnen vergroenen." 

Corinne haar slaapkameruitzicht blijft tot haar blijdschap de komende jaren behouden. Ze hoopt dat de beslissing van de gemeente een kentering kan betekenen in het natuurbeleid. "Ik hoop dat we met dit hele proces piketpaaltjes hebben kunnen slaan voor de toekomst. Elke stap in het voordeel van de biodiversiteit is namelijk een stap in de goede richting."

De werkzaamheden aan de dijkversterking bij de Markermeerdijk kunnen worden hervat. Na onderzoek van het Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier (HHNK) blijkt dat er geen bommen uit de Tweede Wereldoorlog liggen.

Die melding werd gedaan door Volendammer Nico Kwakman. De amateuronderzoeker naar gevechtsvliegtuigen die tijdens de Tweede Wereldoorlog rond het Markermeer slag leverden, had sterke vermoedens dat er op de dijk onontplofte bommen zouden kunnen liggen. Het HHNK nam de melding van Nico serieus en zette de werkzaamheden stop. 

Nu laat het hoogheemraadschap weten dat er na uitgebreid onderzoek geen explosieven zijn aangetroffen. "Een onafhankelijke specialist in het opsporen van explosieven heeft de situatie voor ons onderzocht. Uit het uitgebreide rapport blijkt dat we het werk veilig kunnen hervatten."

Volgens het HHNK zijn er geen feitelijke aanwijzingen dat er ergens in het gebied bommen. Ook vinden de werkzaamheden plaats in grond die na de oorlog is neergelegd, of waar tijdens de oorlog al werkzaamheden in zijn geweest.

Het hoogheemraadschap verwacht dat de werkzaamheden volgende week weer beginnen. Overigens werd het werk niet volledig stilgelegd: het HHNK heeft de werkzaamheden aan de dijk een paar honderd meter verplaatst.

Feest op de Zaanse Schans. Prinses Beatrix kwam vanmiddag langs om het honderdjarig bestaan van Vereniging De Zaansche Molen te vieren. Het trok veel mensen naar de Kalverringdijk die graag een glimp van haar wilden opvangen. Voorafgaand aan het bezoek ontving de vereniging een Koninklijke Erepenning van commissaris van de Koning Arthur van Dijk.  

Prinses Beatrix is de beschermvrouwe van Vereniging De Hollandsche Molen. Tijdens het bezoek nam ze een exemplaar van het nieuwe jubileumboek in ontvangst, dat Henk Heijnen en Ed Pielkenrood schreven. Laatstgenoemde werd vanmiddag ook verrast: hij mag zich vanaf nu Lid in de Orde van Oranje-Nassau noemen.  

Tekst loopt door.

De rondleiding van prinses Beatrix liep onder andere langs leden van de molenmodelbouwclub. In Koog aan de Zaan bouwen kinderen elke vrijdagavond aan hun eigen model onder leiding van André Koopal en Bart Nieuwenhuijs. Ook sprak ze met molenaars over hun vak. Tegen hen liet ze zich ontvallen dat ze 'fan is van de molens', geen gek statement natuurlijk als beschermvrouwe.

En hoe heeft de 95-jarige Ada Groot het gehad? Zij mocht de bloemen geven aan de prinses en verheugde zich daar al weken op. Ze is blij: "Het was prima. Ik vind het hele feest hier geweldig, dat er zoveel jonge mensen ook zijn want dat is hard nodig voor de vereniging. Want al die oudjes vallen zo langzamerhand af. Ja, een prima middag."

Wat prinses Beatrix tegen haar zei? "Haha, dat weet ik niet meer. Maar ze was heel lief. Ik bewonder de Oranjes voor al het werk wat ze doen. Daar kan je mee voor de dag komen als land, hè? Beter dan Poetin." 

Feest op de Zaanse Schans. Prinses Beatrix kwam vanmiddag langs om het honderdjarig bestaan van Vereniging De Zaansche Molen te vieren. Het trok veel mensen naar de Kalverringdijk die graag een glimp van haar wilden opvangen. Voorafgaand aan het bezoek ontving de vereniging een Koninklijke Erepenning van commissaris van de Koning Arthur van Dijk.  

Prinses Beatrix is de beschermvrouwe van Vereniging De Hollandsche Molen. Tijdens het bezoek nam ze een exemplaar van het nieuwe jubileumboek in ontvangst, dat Henk Heijnen en Ed Pielkenrood schreven. Laatstgenoemde werd vanmiddag ook verrast: hij mag zich vanaf nu Lid in de Orde van Oranje-Nassau noemen.  

Tekst loopt door.

De rondleiding van prinses Beatrix liep onder andere langs leden van de molenmodelbouwclub. In Koog aan de Zaan bouwen kinderen elke vrijdagavond aan hun eigen model onder leiding van André Koopal en Bart Nieuwenhuijs. Ook sprak ze met molenaars over hun vak. Tegen hen liet ze zich ontvallen dat ze 'fan is van de molens', geen gek statement natuurlijk als beschermvrouwe.

En hoe heeft de 95-jarige Ada Groot het gehad? Zij mocht de bloemen geven aan de prinses en verheugde zich daar al weken op. Ze is blij: "Het was prima. Ik vind het hele feest hier geweldig, dat er zoveel jonge mensen ook zijn want dat is hard nodig voor de vereniging. Want al die oudjes vallen zo langzamerhand af. Ja, een prima middag."

Wat prinses Beatrix tegen haar zei? "Haha, dat weet ik niet meer. Maar ze was heel lief. Ik bewonder de Oranjes voor al het werk wat ze doen. Daar kan je mee voor de dag komen als land, hè? Beter dan Poetin." 

Ze komen regelmatig illegale verhuur tegen, maar ook prostitutie en hennepkwekerijen. Sinds ruim een half jaar bindt woningcorporatie Intermaris in de omgeving van Hoorn en Purmerend met een speciaal team de strijd aan met woonfraude. NH ging mee op pad. "Voorlopig zijn we nog wel even zoet."

De deur van een appartement in de Grote Waal in Hoorn is fors beschadigd. "Door een eerdere inval", weet één van de medewerkers van Intermaris. De woningcorporatie - die in Hoorn, Purmerend en Waterland zo'n 17.000 woningen bezit - zet fors in op het tegengaan van illegale activiteiten. 

De eerste resultaten zijn bemoedigend. In de tweede helft van vorig jaar leverde de jacht op woningfraude 50 huizen op, die zodoende konden worden doorgeschoven naar mensen die al jarenlang op de wachtlijst staan. De verwachting is, dat dat aantal dit jaar de 100 aantikt.

"Mensen staan tien jaar of langer op de wachtlijst", zegt Jan Roskam. Hij is als specialist leefbaarheid van Intermaris nauw betrokken bij het woonfraudeteam. "Dan is het niet eerlijk als die woning naar iemand anders gaat, die dingen met de woning doet waarvoor hij niet bedoeld is. Daarnaast strijden we voor de veiligheid van de buurt."

De woning in Hoorn is leeg, zo blijkt als de sleutel is omgedraaid. "Wat een zooitje", luidt de eerste conclusie. "En wat een lucht!" 

Het is inderdaad geen fraai gezicht. De woning is dan weliswaar zo goed als leeg, op de grond liggen restanten van wat ooit een huishouden moet zijn geweest. Serviesscherven, afstandsbedieningen, lege flesjes bier en rookbenodigdheden.

Tekst gaat verder onder de foto.

En, blijkbaar vergeten mee te nemen: grote flessen met plantenvoeding, in een kleine ruimte die blijkbaar ook dienst deed als slaapkamer. Het contract van de huurder is al ontbonden, nadat werd ontdekt dat hier een hennepkwekerij werd gehouden. "In deze staat kregen we de woning terug."

De gaten in de muur, bedoeld om vocht tijdens het maakproces af te voeren, zijn provisorisch dichtgemaakt. Duidelijk is dat een volgende huurder hier niet zomaar in kan. "Dat gaat duizenden euro's kosten", zegt één van de controleurs - die anoniem willen blijven.

Het team werkt een lijst af van enkele honderden meldingen, afkomstig van collega's, buren of politie. Soms is het vals alarm, veel vaker bingo. "We krijgen nog steeds zo'n 4 à 5 meldingen per week binnen. Voorlopig zijn we nog wel even zoet."

Intermaris-directeur Cees Tip is ondanks de extra kosten blij met de eerste resultaten. "Als we daarmee maandelijks 10 woningen vrijspelen, dan is dat pure winst. Nieuw bouwen kost 3 miljoen euro. Bovendien is het fijn voor de buurt én voor woningzoekenden."  

Het team komt van alles tegen, zegt Roskam. Van onderverhuur tot prostitutie. "We zagen mensen eens wegduiken achter banken en zich onder dekens verstoppen. Na enkele minuten wachten zagen we de dekentjes weer weggaan en de bewoners ze weer tevoorschijn. Ze weten wel waarvoor we komen."

Een eerlijke verdeling van de beschikbare huizen en een veilig gevoel in de buurt, dat jaagt Intermaris na. "Er zijn mensen die een verdienmodel van onze huizen maken. Die onderverhuren voor veel meer dan de huurprijs eigenlijk is. Dat willen we graag tegengaan, absoluut."

Ze komen regelmatig illegale verhuur tegen, maar ook prostitutie en hennepkwekerijen. Sinds ruim een half jaar bindt woningcorporatie Intermaris in de omgeving van Hoorn en Purmerend met een speciaal team de strijd aan met woonfraude. NH ging mee op pad. "Voorlopig zijn we nog wel even zoet."

De deur van een appartement in de Grote Waal in Hoorn is fors beschadigd. "Door een eerdere inval", weet één van de medewerkers van Intermaris. De woningcorporatie - die in Hoorn, Purmerend en Waterland zo'n 17.000 woningen bezit - zet fors in op het tegengaan van illegale activiteiten. 

De eerste resultaten zijn bemoedigend. In de tweede helft van vorig jaar leverde de jacht op woningfraude 50 huizen op, die zodoende konden worden doorgeschoven naar mensen die al jarenlang op de wachtlijst staan. De verwachting is, dat dat aantal dit jaar de 100 aantikt.

"Mensen staan tien jaar of langer op de wachtlijst", zegt Jan Roskam. Hij is als specialist leefbaarheid van Intermaris nauw betrokken bij het woonfraudeteam. "Dan is het niet eerlijk als die woning naar iemand anders gaat, die dingen met de woning doet waarvoor hij niet bedoeld is. Daarnaast strijden we voor de veiligheid van de buurt."

De woning in Hoorn is leeg, zo blijkt als de sleutel is omgedraaid. "Wat een zooitje", luidt de eerste conclusie. "En wat een lucht!" 

Het is inderdaad geen fraai gezicht. De woning is dan weliswaar zo goed als leeg, op de grond liggen restanten van wat ooit een huishouden moet zijn geweest. Serviesscherven, afstandsbedieningen, lege flesjes bier en rookbenodigdheden.

Tekst gaat verder onder de foto.

En, blijkbaar vergeten mee te nemen: grote flessen met plantenvoeding, in een kleine ruimte die blijkbaar ook dienst deed als slaapkamer. Het contract van de huurder is al ontbonden, nadat werd ontdekt dat hier een hennepkwekerij werd gehouden. "In deze staat kregen we de woning terug."

De gaten in de muur, bedoeld om vocht tijdens het maakproces af te voeren, zijn provisorisch dichtgemaakt. Duidelijk is dat een volgende huurder hier niet zomaar in kan. "Dat gaat duizenden euro's kosten", zegt één van de controleurs - die anoniem willen blijven.

Het team werkt een lijst af van enkele honderden meldingen, afkomstig van collega's, buren of politie. Soms is het vals alarm, veel vaker bingo. "We krijgen nog steeds zo'n 4 à 5 meldingen per week binnen. Voorlopig zijn we nog wel even zoet."

Intermaris-directeur Cees Tip is ondanks de extra kosten blij met de eerste resultaten. "Als we daarmee maandelijks 10 woningen vrijspelen, dan is dat pure winst. Nieuw bouwen kost 3 miljoen euro. Bovendien is het fijn voor de buurt én voor woningzoekenden."  

Het team komt van alles tegen, zegt Roskam. Van onderverhuur tot prostitutie. "We zagen mensen eens wegduiken achter banken en zich onder dekens verstoppen. Na enkele minuten wachten zagen we de dekentjes weer weggaan en de bewoners ze weer tevoorschijn. Ze weten wel waarvoor we komen."

Een eerlijke verdeling van de beschikbare huizen en een veilig gevoel in de buurt, dat jaagt Intermaris na. "Er zijn mensen die een verdienmodel van onze huizen maken. Die onderverhuren voor veel meer dan de huurprijs eigenlijk is. Dat willen we graag tegengaan, absoluut."