NH Nieuws

Aan de Schulpweg in Velsen-Noord is vanavond een man aangehouden die met een mes en iets wat op een vuurwapen lijkt door de straat liep.

De politie kreeg rond 17.00 uur de melding van een ruzie op straat. Volgens een woordvoerder van de politie zagen agenten die in de Schulpstraat aankwamen, dat de man een woning was ingegaan.

De vermoedelijk verwarde man vormde volgens de politie een gevaar voor zichzelf en zijn omgeving en is daarom door een arrestatieteam aangehouden en meegenomen naar het politiebureau. Door de aard van de melding was dat arrestatieteam met verschillende eenheden aanwezig.

Gemeenten in de kop van Noord-Holland hebben zich niet schuldig gemaakt aan de aankoop van onteigende panden van Joden in de Tweede Wereldoorlog. Die conclusie trekt de Radboud Universiteit in Nijmegen na uitgebreid onderzoek. Het rapport is vandaag gepresenteerd in Alkmaar. Opluchting met gemengde gevoelens bij burgemeester Anja Schouten van Alkmaar: "We hebben ons niet verrijkt zou je zeggen, maar wat zijn we destijds slecht omgegaan met het slachtofferschap van de joodse gemeenschap."

Het gaat om de zogenoemde 'Verkaufsbücher', de administratie die de Duitsers in de oorlog bijhielden over doorverkocht onroerend goed dat ze van Joden hadden onteigend. Die boekhouding is in 2019 gedigitaliseerd door het Nationaal Archief. Aanleiding voor onderzoeksprogramma Pointer om hier in te duiken en gemeenten te vragen naar hun rol destijds. Veel gemeenten hadden hierop geen antwoord en dat leidde tot het onderzoek van de Radboud Universiteit.

In Noord-Holland heeft de Radboud Universiteit de huidige gemeenten Alkmaar, Bergen, Castricum, Dijk en Waard, Heiloo, Den Helder, Hollands Kroon, Schagen, Texel en Zaanstad onderzocht. Alleen van Zaanstad zijn de gegevens nog niet bekend. 

Onderzoeker Ingrid van der Vlis van de Radboud Universiteit vertelt het schrijnende verhaal van Simon en Clara Trijbetz-Wertheim uit Alkmaar. "Zij moesten hun winkelpand aan de Langestraat verkopen, dat in handen kwam van een schoenenfabriek. Het echtpaar is vermoord in Sobibor. Alleen de zoon keerde terug na de oorlog. Pas via een slepende, formele en juridische procedure kwam het pand weer in handen van de familie."

In geen van de gevallen in de kop van Noord-Holland en Noord-Kennemerland is bekend dat gemeenten panden hebben aangekocht van de Duitsers of hier pogingen toe hebben gedaan. Burgemeester Schouten van Alkmaar. "Ik zou kunnen zeggen: 'oh gelukkig, de gemeente Alkmaar heeft zich niet verrijkt', maar wat is het verschrikkelijk wat die mensen is aangedaan en dat het slachtofferschap van de joden niet is erkend na zoveel leed."

Er is één geval bekend waarbij Heiloo mogelijk een dubieuze rol speelde en kan worden gezien als oorlogskoper. In 1941 kocht de gemeente een stuk landbouwgrond met daarop een woning van een Joodse eigenaar. Dit was officieel niet onteigend, maar de eigenaar werd wel tot verkoop verplicht. De tijdelijk aangestelde NSB-burgemeester Arie Eriks van Bergen kocht op persoonlijke titel een woning van een Joodse inwoner die haar rechten was kwijtgeraakt.

Dat gemeenten geen onteigend vastgoed kochten wil nog niet zeggen dat ze hierin ook geen enkele rol hadden. Op veel plaatsen werkten ze mee aan het transport en de opslag van inboedels van onteigende woningen of er waren bedrijven die dit namens de gemeente deden. Maar het is vaak ook weer onduidelijk in hoeverre dat deze gemeenten destijds was aan te rekenen. Ze stonden allemaal in meer of mindere mate onder Duitse gezag en onafhankelijk werken was er niet meer bij.

"Dit rapport is voor ons reden voor bezinning", zegt burgemeester Schouten van Alkmaar. Er werd vlak na de oorlog geen onderscheid gemaakt tussen Joodse en niet-Joodse oorlogsslachtoffers, vermeldt het rapport. In andere grote steden is bekend dat Joodse families naheffingen kregen van gemeentelijke belastingen, waardoor Joodse eigendommen alsnog verkocht moesten worden om schulden af te kunnen lossen. Schouten: "We zijn na de oorlog op een technische, bijna kille manier omgegaan met het Joods slachtofferschap. Doen we dat nog steeds? Hoe om te gaan met mensen in nood?"

Voor zover bekend kwamen in vrijwel alle onderzochte gemeenten de woningen weer in bezit van de rechtmatige eigenaren of hun nabestaanden. Doorgaans gebeurde dit binnen één of twee jaar en zonder gerechtelijke tussenkomst. Maar soms verliep het ook heel wat moeizamer.

Zo werd een pand aan de Molenstraat in Schagen pas in 1952 overgedragen aan twee nabestaanden van de overleden Joodse eigenaren. Dit had deels te maken met de onwil van de oorlogskoper. Deze ging pas akkoord met een schikkingsvoorstel na een uitspraak van de Raad voor het Rechtsherstel.

Voor Alkmaar is het niet klaar na het rapport. De gemeente onderzoekt mogelijkheden om de verhalen nog tastbaarder te maken voor de inwoners. Anja Schouten: "Wij willen hiermee verder gaan en vervolgonderzoeken blijvend ondersteunen. Het is buitengewoon pijnlijk hoe systematisch en fundamenteel de nazi's Joden van de aarde wilden vervagen; in naam, bezit en welzijn. Dit mag nooit meer gebeuren."

Het middaggebed bij de Nida ul Islam Moskee in Den Helder staat vandaag in het teken van de aardbevingen in Turkije en Syrië. Het thema van de preek is liefdadigheid, vertelt voorzitter Rizwaan Khan. Het doel is om zo veel mogelijk geld op te halen voor de aardbevingsslachtoffers. Khan: "Al geef je maar een euro, daar kan iemand eten van halen. Dat kleine beetje helpt allemaal."

Direct na de aardbevingen kwamen de vragen binnen bij Khan: waar kunnen we doneren? Het bestuur van de moskee koos ervoor om geld op te halen tijdens de dienst op vrijdag. 

“Het is zeker een schok”, zegt Khan over de impact van de aardbevingen op de islamitische gemeenschap in Den Helder. “Naarmate de dagen vorderen zien we meer beeldmateriaal, video’s van de situatie. Het raakt mensen heel erg, het is in- en intriest. Het is niet te bevatten voor ons.”

Bekijk in de video de gebedsdienst en inzameling die de moskee organiseert: 

De collecte levert 2.740 euro op, een stuk meer dan de 1.500 euro die Khan vooraf had verwacht. “Heel mooi om te zien dat iedereen geeft en helpt”, zegt hij.

Ruim driehonderd vrijwilligers van de Alevitische Vereniging Cemhuis Zaanstad zetten zich sinds maandag dag en nacht in voor slachtoffers in Turkije. Mensen kwamen massaal spullen afleveren bij het inzamelpunt in Zaanstad. "We werden haast angstig of we het wel aankonden", aldus Serdar Yildiz, lid van het Cemhuis. 

De gigantische inzamelactie begon bij een Facebook-bericht. Nadat het nieuws van de aardbevingen in Turkije de Alevistische Vereniging had bereikt was meteen duidelijk dat zij zich wilden inzetten. "We plaatsten een bericht op Facebook om aan te geven dat wij een inzamelpunt zouden worden," vertelt Serdar.  

Wat er toen gebeurde hadden ze nooit verwacht. Mensen kwamen massaal met goederen. "We wisten niet eens dat we zoveel volgers op Facebook hadden." De vrijwilligers werden dusdanig overladen met spullen, dat ze sinds maandag dag en nacht aan het werk zijn. "We werden haast angstig of we het wel aankonden. We hebben met jong en oud spullen verzameld en ingeladen. Vooral voor de ouderen werd het echt zwaar."

Toch gaf de gemeenschap niet op. "Het was zo mooi om te zien. Niet alleen Turkse mensen kwamen met spullen. Als zoiets gebeurt kijkt niemand meer naar afkomst of geloof, iedereen wil een steentje bijdragen. Zaanstad heeft zich met man en macht ingezet om spullen in te zamelen." 

De meeste spullen die zij hebben ingezameld zijn al onderweg. Wanneer het allemaal precies arriveert is lastig te zeggen. "Tot Bulgarije is het goed te doen, maar vanaf dan wordt het drukker. Chauffeurs moeten lang wachten, wegen zijn beschadigd, mensen zijn in paniek. Het is niet in te schatten hoe lang het duurt voordat de goederen er zijn." 

Het inzamelpunt bij het Cemhuis is nu gesloten. Vanuit Turkije hebben de initiatiefnemers wel berichten gekregen waar slachtoffers nu het meeste behoeften aan hebben. "Slachtoffers uit het getroffen gebied hebben nu vooral behoefte aan dekens, elektrische kachels, luiers en tenten, het is daar namelijk echt heel koud." 

Het Cemhuis in Zaanstad is na deze hectische dagen even gestopt met het inzamelen van spullen. "We gaan ons nu bezig houden met het ophalen van geld, dat is ook nodig voor de langere termijn. Mensen hebben straks onderdak en een huis nodig. Wij zorgen dat het geld op een goede plek terechtkomt", aldus Serdar Yildiz.

Ze hebben nog even tot 20 mei. Dan staat de grote verhuizing van het Tergooi ziekenhuis gepland. Deze week stond de proefverhuizing op de agenda. Mario Rommers: "Al na tien minuten dacht ik: we moeten een andere route nemen."

Onderweg kwamen ze namelijk veel te veel drempels en bochtjes tegen. "We reden van Blaricum naar Hilversum, maar via Laren bleek niet de beste route te zijn", vertelt Mario Rommers. Hij is ziekenhuisverhuizer van beroep en belegd met de Tergooi-klus. "We hebben daarna ons plan B getest, via Bussum, en dat was een wereld van verschil, veel beter."

De twee ziekenhuislocaties, in Blaricum en Hilversum, gaan samen in een nieuw gebouwd ziekenhuis in Hilversum, pal náást de huidige locatie. "Het is een enorm grote operatie", vertelt Rommers. "Zo'n honderd patiënten vervoeren we in mei per vrachtwagen van Blaricum naar Hilversum. Daarnaast brengen we ongeveer zestig patiënten lopend via een tijdelijke tunnel van het oude naar het nieuwe ziekenhuis in Hilversum."

Het lijkt een doodgewone vrachtwagen, maar niets is minder waar. Achterin is namelijk plaats voor vier patiënten, die met bed en al naar binnen kunnen. "Deze vrachtwagen is ingericht voor de kinderafdeling", vertelt Chris Schubart. Hij is psychiater en voorzitter van de medische staf van Tergooi.

Op 20 mei zullen vier colonnes de hele dag heen en weer rijden. "Een colonne bestaat uit politiebegeleiding op de motor, een vrachtwagen en een busje", vertelt Rommers. "Onderweg staan veel verkeersbegeleiders en komt ook een ambulancepost, we moeten op alle scenario's zijn voorbereid", aldus Rommers.

Voor het personeel is de verhuizing best een enerverende gebeurtenis. "Ja, natuurlijk. Je gaat toch kwetsbare mensen verplaatsen", zegt Schubart. "Tegelijkertijd zijn we hier al heel lang mee bezig en stap voor stap bouwen we op naar de grote dag op 20 mei. Tegen die tijd zijn we er wel klaar voor."

In de vrachtwagen staan bedden en stoelen met spanbanden vastgemaakt. Ook een couveuse voor te vroeg geboren baby's. "Ik snap heel goed dat dat best een beetje spannend is voor ouders", vertelt kinderarts Hetty Henneveld. "Maar ze liggen hier veilig en warm, alles staat stevig vastgesjord, we rijden constant dertig kilometer per uur en één van de ouders mag mee met het kind."

Uiteraard gaan er alleen patiënten mee van wie de gezondheid dat toelaat. "Sommige kinderen zullen met de ambulance vervoerd worden", vertelt Henneveld. Ze denkt dat de vrachtwagenverhuizing voor de wat oudere kinderen misschien zelfs juist wel een leuk avontuur is. "Het is natuurlijk superleuk, zo'n ritje. Lekker in de vrachtwagen, mama of papa mag mee, best een beetje feest dus."

De komende maanden gaan de verhuisdraaiboeken verder worden uitgewerkt. Ondertussen wordt het nieuwe ziekenhuis in Hilversum al verder ingericht, zodat alle patiënten op 20 mei in een gespreid bedje terechtkomen.

Hier luister je het interview met verhuisspecialist Mario Rommers bij NH GOOI op Zaterdag terug van 4 februari.

De verwoestende aardbeving in Turkije en Syrië houdt veel mensen bezig, maar de ramp drukt vooral zwaar op Nederlanders en statushouders die kennissen hebben in het gebied. Vooral het gevoel van machteloosheid overheerst. Daarbij komt deze gebeurtenis bij mensen met een Syrische vluchtelingenachtergrond bovenop de trauma's die ze al hebben opgelopen tijdens de burgeroorlog. "Ik slaap niet meer."

Een van de Syrische nieuwkomers die zich machteloos voelt sinds de verwoestende aardbeving is Lobna Abdo uit Anna Paulowna. Zij kan er met haar verstand niet bij dat haar geboortegrond opnieuw door een grote ramp geraakt is. Directe familie heeft ze niet in het bevingsgebied, wel hebben haar vrienden en kennissen te maken met de gevolgen van de aardverschuiving. Een aantal van hen woont in Aleppo, een stad in Noord-Syrië.

"Ze vertellen mij dat ze altijd bang zijn en niet in hun appartement durven te slapen." Voor de ramp was de situatie in het land al behoorlijk heftig, vertelt ze, maar nu is het leven helemaal moeilijk. "Je moet je voorstellen dat er geen ondersteuning of hulp is. Er is er geen voedsel, geen elektra, geen beschutting voor de kou. Dit konden ze er echt niet bij hebben." 

Hoewel haar geliefden geen verwondingen hebben opgelopen na de aardbeving, krijgen ze wel te maken met heftige situaties. "Wat mijn vrienden me vertellen is dat ze tussen het puin van de ingestorte gebouwen stemmen horen die om hulp roepen. En dan kun je niet helpen, want er zijn geen graafmachines. Je hebt alleen je handen, maar dat is niet genoeg om zwaar materiaal te tillen." Dat Lobna niet direct kan helpen, frustreert haar enorm. "Ik heb elke dag contact met mijn vrienden in Syrië, maar ik kan niet veel voor ze betekenen", zegt ze geëmotioneerd. "Die wanhoop voel ik elke dag. Ik leef enorm met ze mee."

De angst die de Syrische voelt over de toekomst van haar geliefden, is vergelijkbaar met de angst tijdens de burgeroorlog, vertelt ze. "Alle slechte herinneringen over de oorlog komen terug. Ik dacht dat ik geen trauma's had, maar die heb ik wel." Als Lobna gevraagd wordt wat haar zou kunnen helpen om de situatie van zich af te schudden zegt ze: "Eigenlijk niets. Als ik aan het werk ben, merk ik wel dat het zorgt voor afleiding. Maar zodra de dag voorbij is en wil slapen, lukt dat eigenlijk niet."

Angst hebben en niet kunnen slapen na zo'n grote gebeurtenis is een normale en menselijke reactie, zegt psychiater en trauma-expert Aram Hasan. De arts is zelf van Syrische afkomst en heeft veel mensen met dezelfde culturele achtergrond in zijn praktijk. Een van zijn cliënten die familie heeft in Syrië, belde hem onlangs volledig in paniek op.

"Ze belde me en vertelde over haar ouders in Syrië. Ze maakte zich enorm zorgen en omschreef haar gevoel alsof 'de dood om me heen sliep'. Die angst voor de dood is enorm, maar het is een logische reactie na zo'n grote gebeurtenis", vertelt de psychiater. Dat geliefden van aardbevingsslachtoffers niet in slaap komen, zoals Lobna ook omschrijft, hoort de psychiater vaker. "Soms schrijven we dan medicatie voor, dan komen ze wat tot rust."

Belangrijk voor deze groep is dat ze zich gehoord voelen, vertelt Hasan. Daarnaast is het van belang dat ze betrokken worden bij wat er gebeurt. "Voor hen is het belangrijk dat er iets gebeurt voor de slachtoffers. Dat deze groep betrokken wordt bij bijvoorbeeld een inzamelingsactie helpt ook om het gevoel van onmacht te verlichten."

Die behoefte om iets te doen voor de slachtoffers merken ze ook bij het vluchtelingenontmoetingscentrum Boost in Amsterdam. Afgelopen week is daar een 'geweldig grote' actie opgezet voor de Syrische slachtoffers. Op locatie werden goederen ingezameld die naar het Arabische land worden vervoerd. "Dat was indrukwekkend om te zien", vertelt coördinator Karin Arendsen. "Het initiatief kwam vanuit de Syrische bezoekers, zij hebben in zeer korte tijd een gigantische hoeveelheid aan goederen ingezameld.

Donderdag zijn alle spullen weggebracht naar een distributiecentrum. "Daarna merkten we een enorme ontlading bij de deelnemers, maar ook dat het verdriet bij de Syriërs weer ruimte kreeg", zegt Karin. "Iets doen helpt mensen, meer zelfs dan erover praten. En het houdt ze bezig."

Of er bij Boost meer wordt gedaan om Syriërs mentaal te ondersteunen is nog onduidelijk, maar de coördinator sluit het niet uit. "Dat ligt echt aan de deelnemers. We zijn een ontmoetingscentrum en ze komen hier om met andere vluchtelingen en Amsterdammers op te trekken." Wel onderstreept ze dat er veel aandacht is voor familieleden van de aardbevingsslachtoffers. "We zijn veel bij elkaar en geven elkaar extra knuffels. Daarnaast zie ik dat bijvoorbeeld Iraniërs en Eritreeërs ook erg betrokken zijn. Dat helpt enorm."

Voormalig VV Alkmaar-trainer Corina Dekker begint in mei als enige vrouw aan de nieuwe UEFA Pro-opleiding, de cursus coach betaald voetbal. Ze zit in de klas met oud-profs als Robin van Persie, Michel Kreek en Hedwiges Maduro. Dekker is vanavond met oud-bondscoach Guus Hiddink te gast in onze talkshow De Aftrap.    

Slechts vijf vrouwen in Nederland hebben het felbegeerde papiertje dat Corina Dekker het komend jaar hoopt te gaan halen. Onder hen natuurlijk Vera Pauw en Sarina Wiegman; vrouwen die hun sporen verdiend hebben in het vrouwenvoetbal. De grote vraag is natuurlijk: wanneer waagt een betaaldvoetbalclub in het mannenvoetbal de stap om met een vrouwelijke trainer in zee te gaan?

Toch is dat voor Dekker niet de reden geweest om zichzelf op te geven voor de cursus. "Het gaat mij om ontwikkeling. Maar Sarina Wiegman en Vera Pauw zijn kwalitatief uitstekende trainers. Het gaat erom: is de voetbalwereld er al klaar voor? Welke club neemt het risico?"

Tekst gaat verder onder de video.

Als Dekker voor alle onderdelen van de cursus is geslaagd, wil Hiddink in het voorjaar van 2024 haar diploma uitreiken. "Ik ben voorzitter van de Coaches Betaald Voetbal. Ik ga jouw diploma uitreiken. ik claim gewoon die positie."

In de rubriek Raak de Vlag neemt Erik-Jan Brinkman het op tegen Jeredy Hilterman. De Haarlemmer voetbalt bij Almere City FC en blijkt nog meer te kunnen dan goed voetballen. Benieuwd? Kijk de gehele uitzending hieronder! Of zet je tv aan om 17.10 / 18.10 / 19.10 uur etc.. 

Tekst gaat verder onder de video.

Volgende week schuift Keje Molenaar aan. Komt hij alsnog in het bestuur van FC Volendam en wat als de Raad van Commissarissen zijn voordracht blijft blokkeren? De andere gast is Pieter de Waard. Na bijna twee decennia stopt hij als algemeen directeur van Telstar. Heeft De Waard al een nieuwe baan gevonden? Voormalig prof van Telstar en FC Omniworld (voorloper Almere City FC) Magid Jansen speelt tegen Erik-Jan Brinkman het spel Raak de Vlag.

Reageren? Stuur een mailtje naar sport@nhsport.nl. 

Het is inmiddels vijf dagen geleden dat Zuidoost-Turkije werd getroffen door twee zware aardbevingen. Maandagochtend 6 februari werd Nederland, maar met name de Turkse gemeenschap, opgeschrikt door dit vreselijke nieuws. Zo ook Zola en haar vader, familie en vrienden in Amsterdam. Na een familieberaad aan het einde van die middag besluit Zola samen met haar vader naar Turkije af te reizen om bij familie te zijn. De broer en schoonzus van haar vader zouden onder het puin van hun appartement liggen.

Zojuist bereikt het bericht de redactie dat de lichamen van de oom en tante van Zola zijn gevonden. Beide worden morgenvroeg begraven. 

De omstandigheden in Zuidoost-Turkije zijn verschrikkelijk, vertelt Zola aan de telefoon. Zij is in gesprek met NH radio als zij en haar vader vrijdagochtend steeds dichterbij het rampgebied komen.

Zola: "Het wordt steeds drukker onderweg naar de provincie Hatay. We zien legerbusjes en trucks met manschappen en zware apparatuur als graafmachines naar het rampgebied rijden. Er wordt eindelijk wat gedaan. Volgens mijn neven is het wat hulp betreft dagenlang stil geweest. Wat we ook zien, is veel verkeer dat juist van het rampgebied vandaan komt. De auto's zitten vol met overlevenden die op weg zijn naar toeristenplaatsen als Alanya en Antalya. De Turkse overheid heeft daar hotels geregeld voor mensen die alles zijn kwijt geraakt."

"Mijn vader kon niet thuisblijven", vertelt Zola verder. "Hij wil er bij zijn als zijn broer en schoonzus worden gevonden. Het liefst levend natuurlijk, maar gezien de verstreken tijd wordt de kans dat zij het hebben overleefd steeds kleiner. Ik zie dat ook aan hem. Hoe dichter we bij het rampgebied komen, hoe stiller hij wordt."

Volgens Zola vreest haar vader het ergste. "Hij wil er zijn voor zijn neven die machteloos moeten toezien bij de woning waar zij waarschijnlijk liggen. Zij hebben al die tijd geen contact meer gehad, dus we vrezen het ergste. Hij wil er zijn als zijn broer en schoonzus worden gevonden, troost bieden. Als ze dan snel begraven moeten worden is het fijn voor hem als hij er bij kan zijn, ook om zijn neven te steunen."

Hatay is een provincie in het uiterste zuiden van Turkije, het grenst aan Syrië. "Het is een mooie omgeving", zegt Zola. "Antakya, het vroegere Antiochië, is een prachtige historische stad die nu helemaal in puin ligt. We hebben thuis al beelden gezien en weten dat het heftig wordt om daar zometeen getuige van te zijn."

"We zullen blij zijn om daar onze familie te kunnen spreken, helpen en ondersteunen. We zijn maandag met velen uit onze omgeving zelf een actie begonnen om geld op te halen voor onder andere water, benzine, kleding en voedsel. De actie heeft inmiddels ruim 20.000 euro opgeleverd. Daar zijn we blij mee, maar we gaan door. Er is daar zoveel nodig, er is zoveel verwoest." Doneren kan via de link in de bio van de Instagrampagina van de familie: https://www.instagram.com/help.hatay/ 

Tienduizend euro, dat is het bedrag dat kunsthandelaar Dickie Zebregs belooft aan degene de antieke wapens, die vorige week van hem gestolen zijn, naar hem terugbrengt. Zebregs vermoedt dat de wapens tijdens de vluchtpoging van de dieven op de bodem van de Keizersgracht zijn beland. Daarom zijn magneetvissers al dagen massaal op jacht naar de buit. "We zijn er meteen op afgegaan"

Het gaat om antieke wapens van historische en financiële waarde, laat Zebregs weten: "Er zijn twee Ottomaanse duelleerpistolen gestolen. Die zijn helemaal ingelegd met een soort bloedkoraaldruppels en in het zilver gezet. En twee Indiase dolken, die zijn 17de-eeuws."

De wapens van Zebregs zaten samen met een laptop en een portemonnee in zijn tas, toen de tas van de bijrijdersstoel uit zijn auto gestolen werd. "Ik denk dat het twee ratten zijn geweest, die hebben gewacht en iets tussen de deur hebben gedaan toen ik 'm op slot deed", zegt Zebergs. 

De tekst gaat door onder de foto.

Via een trackingsysteem van zijn laptop en camerabeelden in de buurt wist Zebregs te achterhalen dat de dieven naar een café in de Utrechtsestraat waren gegaan. Toen hij daar niet veel later met de politie aankwam, zijn de dieven zo onopvallend mogelijk het café uitgelopen. De tas, met laptop, bleef achter. De zwaarden bleken spoorloos.

Zebregs vermoedt dat de dieven de zwaarden hebben gedumpt onderweg. Daarom plaatste hij een oproep waarin hij een beloning van 10.000 euro aankondigt in een Facebookgroep voor magneetvissers. "Er hebben geloof ik al veertig magneetvissers hier voor de deur gestaan de afgelopen dagen. Het is hun hobby, dus ze vinden het allemaal machtig, ook als het niet gedumpt is vinden ze het leuk om te doen."

Ook magneetvisser Leigh Webber is van de partij: "Toen het bericht online kwam van de 10.000 euro, kwamen veel magneetvissers hiernaartoe. We hebben veel magneten samen, maar het is nog niet gevonden dus we moeten doorgaan", vertelt hij. 

Wat de magneetvissers gaan doen met het geld als ze de buit binnen hebben? "Met vakantie!", is het volmondige antwoord.

De tekst gaat door onder de foto.

Toch is de beloning niet alleen bedoeld om magneetvissers naar de gestolen wapens uit te laten kijken. Een andere optie die Zebregs voor mogelijk houdt, is dat de stukken tussen het vuilnis zijn beland. "Misschien is er wel een kijker die weet hoe dat gaat, en hopelijk weet waar we dan moeten zoeken."

Op maandag 13 februari slaat Philharmonie Haarlem de handen ineen met een indrukwekkende line-up van artiesten. Dit om geld op te halen tijdens een benefietconcert voor de Turkse en Syrische slachtoffers van de verwoestende aardbeving zich die afgelopen week voltrok.

Niet de minste namen hebben toegezegd. Onder leiding van presentator Jan Douwe Kroeske treden onder anderen Douwe Bob, HAEVN, Roel van Velzen, Veldhuis & Kemper, Trijntje Oosterhuis, Brigitte Kaandorp, Ruben Annink, Meral Polat, Willeke Alberti, Candy Dulfer, Ruben Hein, Roel van Velzen, Cor Bakker, Wasim Arslan, Efe Erdem, Laura Fygi, Leoni Jansen, Fay Claassen, DRI3MAN, Royal Dutch Scam & Lo van Gorp en Jason Bouman op.

Het doel van het benefietconcert is om minimaal 40.000 euro op te halen. De totale opbrengst gaat naar Giro 555. Naast de opbrengst uit de kaartverkoop dragen diverse horecaleveranciers en partners van de concertzaal een steentje bij.

Tientallen buschauffeurs verzamelden zich vrijdagochtend bij de Haarlemse busstalling op de Industrieweg voor een demonstratieve wandeling. Zij willen hiermee de staking in het streekvervoer, die sinds maandag aan de gang is, extra kracht bijzetten.

Voorbijrijdende auto's toeteren aanmoedigend naar de pakweg zeventig buschauffeurs buiten het hek van de busstalling aan de Haarlemse Industrieweg. Op een normale dag drinken ze daar een bakkie en stappen ze op hun bus, maar nu mogen daar niet naar binnen. Het is de laatste dag van de stakingsweek in het streekvervoer. 

Ze staan met vlaggen, petjes en hesjes van vakbonden CNV of FNV, sommigen blazen hard op een fluitje. "Actie!", roepen ze als ze beginnen te lopen naar een andere busstalling aan de Jan van Krimpenweg. Gewoon, bij wijze van demonstratie, om zichtbaar te zijn tijdens de staking.

Zo'n 70 procent van de bussen heeft deze week niet gereden, zegt Nanette Stuart, die namens de FNV deze 'ludieke actie' heeft georganiseerd. Ze werkt al vijftien jaar voor Connexxion, dat in opdracht van de provincie het streekvervoer in de regio Haarlem/IJmond verzorgt. Ze kent het stakingsriedeltje inmiddels wel. "In 2018 hebben we zelfs zes weken gestaakt."

Liever doet ze het niet. "Je dupeert altijd de reiziger en we zijn er juist voor hen", zegt Stuart. "Maar we willen het ook veilig houden. En lijnen die er nu zijn behouden." 

Is het nu dan niet veilig? Stuart schetst de problemen: diensten van 9 uur met maar twee keer een kwartier pauze, een strak rijschema en overvolle bussen in de spits vanwege geschrapte lijnen, wat soms tot agressieve passagiers leidt. 

"Lijn 3 is een drukke stadslijn dwars door Haarlem  heen, maar die is afgeschaald vanwege personeelstekort", zegt Stuart. "Je kan beter onrendabele lijnen iets minder vaak laten rijden. Lijn 2 is 's avonds nagenoeg leeg bijvoorbeeld."

Haar collega Theo Rutten (58) legt uit hoe krap die pauzes zijn. "Je moet op wat voor manier dan ook naar de wc, plassen, poepen, je moet je elektrische bus 'stekkeren' en dat wil niet altijd goed gaan. Dan moet je bellen en die laadpaal laten resetten, je moet je eten nog in de magnetron doen en ergens opeten. En dat allemaal in een kwartier tijd. Gekkenwerk!"

Priscilla Ponso (43) en Soenil Chotkoe (33) komen zelfs uit regio Utrecht om hun Haarlemse collega's te steunen, waar dezelfde problemen spelen. Ponso: "Ik ga met plezier naar mijn werk, maar aan het einde van de dag ben ik zo moe. Ik vind de werkdruk heel hoog. Je bent altijd gehaast tijdens het rijden, want je rijdt 'op tijd'." 

Chotkoe vult aan: "Je hebt meethaltes, die geven aan in welk tijdvak je op zo'n halte moet zijn om de aansluiting te halen." En als dat mislukt, word je daarop aangesproken, vertelt Ponso. "Ik vind het teleurstellend dat je daarvoor op het matje wordt geroepen, terwijl je doet wat je kan."

Dat ze hier met elkaar lopen, creëert een gevoel van solidariteit, zegt Chotkoe. "Als er zoveel mogelijk mensen hier zijn, kunnen we in ieder geval een soort geluid maken. Het is jammer dat het zover heeft moeten komen, dat we de hele week al plat liggen."

Chotkoe en Ponso hebben beiden deze week geen rit gereden. En dat voelt dubbel, zegt Ponso. "Je wil gewoon je werk kunnen doen. Maar ik vind dat het wel nodig is. Want als we niks doen, hebben we straks helemaal geen adem meer."

Theater het Oude Raadhuis dreigt vanaf 1 juni te verdwijnen uit Hoofddorp omdat de gemeente geen subsidie meer verstrekt. Gastvrouw van het monumentale pand Ilse Santifort is een petitie gestart om het theater open te houden. 

Het Oude Raadhuis is een pand uit 1867 aan de Hoofdweg Westzijde en werd oorspronkelijk gebruikt als raadhuis. Sinds 1992 is het een theater en culturele broedplaats. Het pand betekent volgens Ilse heel veel voor de Hoofddorpers.

"Het is een springplank voor jong talent", vertelt ze op NH Radio tegen verslaggever Samanta de Groot. "En niet alleen dat, het is natuurlijk ook nog een trouwlocatie en nog veel meer." Ze zegt dat mensen er graag komen. "Ook om films te kijken. Het mag niet verloren gaan." 

Daar is theatermaker Lex Passchier het helemaal mee eens. Hij woont zelf ook in Hoofddorp en is als maker en bezoeker vaak in het Oude Raadhuis geweest. "Ik heb de afgelopen 20 jaar gezien hoe hier cultuurhistorie is opgebouwd en ook dat het Oude Raadhuis steeds dreigt te verdwijnen", vertelt hij. "Ik kom er vaak nog naar de voorstellingen en naar de film op zondagavond." 

Lex merkt dat het besluit van de gemeente wenkbrauwen doet fronsen in de theaterwereld. "Het heeft niet alleen veel culturele en emotionele waarde", zegt hij. "Iedereen in theaterland kent het Oude Raadhuis als broedplaats van nieuw talent. Mensen kunnen er hun eerste stappen op het podium wagen. Op deze manier wordt dat talent ook van de toekomst ontnomen." 

Tekst gaat verder onder de foto. 

In 2015 dreigde ook sluiting voor het theater. "Toen werd er door de burgemeester ook besloten om de deur dicht te gooien", zegt Ilse. "Dat was toen eigenlijk vrij definitief."

Er werd toen ook een petitie opgezet door het personeel. "We hebben gedemonstreerd met spandoeken en met iedereen zijn we naar de gemeenteraad gegaan. Toen zijn we binnengedrongen en hebben we gezegd dat dit niet mocht gebeuren." De wethouder besloot hierop dat het theater toch open kon blijven.

Eigenlijk hoopt Ilse nu op eenzelfde scenario. "Wat we toen gedaan hebben, moet nu weer lukken", zegt ze strijdvaardig. "De mensen zijn heel boos, net als ik." Ze ziet dat veel mensen lieve woorden achterlaten over het theater.

"Ik lees ook hele mooie verhalen van mensen die ouders hebben die hier getrouwd zijn. Ook zijn er reacties van gasten en cabaretiers. Het betekent voor iedereen heel veel en het zou ontzettend zonde zijn als dit verloren gaat."

Veel mensen zijn het met Ilse eens. Ondertussen is de petitie online al zo'n 840 keer ondertekend. 

In 2015 schreven cabaretiers Jeroen Woe en Niels van der Laan een liedje over Het Oude Raadhuis. 

Meer dan duizend zakken vol kleding die door Amstelveners zijn ingezameld, zijn op weg naar aardbevingsslachtoffers in Turkije. De actie is gestart door de van oorsprong Syrische Maha, die veel familie in het rampgebied heeft wonen.

"Mijn familie vertelde dat ze buiten op straat stonden en erg bang waren. Ze vroegen of ik voor ze wilde bidden", vertelt Maha aan mediapartner RTV Amstelveen. Zij verblijven in Turkije en zijn veilig, maar moeten wel in de auto slapen.

Via via krijgt Maha de vreselijkste verhalen te horen. "Een man is dertig familieleden verloren", vertelt ze met tranen in haar ogen. En dus besluit ze na twee slapeloze nachten woensdag in actie te komen. In twee dagen zamelde Maha samen met andere Amstelveners meer dan duizend zakken met warme kleding in.

Tessa Storm van Verpleeghuis Groenelaan was er woensdagochtend bijvoorbeeld al vroeg bij. "Via een nieuwsbrief van de school van mijn zoontje kreeg ik te horen van de actie. Nadat we thuis spullen bij elkaar hebben gepakt, ben ik vanochtend op mijn werk aan de slag gegaan. In Verpleeghuis Groenelaan hebben we een koopjeshoek voor de bewoners. Vanuit daar hebben we een groot aantal spullen gedoneerd."

Maha is dolblij met de grote opbrengst. "Ik denk dat het echt verschil maakt." De zakken worden naar Amsterdam gebracht en gaan daar mee met een grote vrachtwagen richting Turkije. De inzamelpunten zijn nu gesloten, maar Maha wil kijken of ze zelf naar Turkije kan gaan om te helpen. 

Bij een politie-inval aan De Trompet in Enkhuizen zijn vanmiddag 600 hennepplanten aangetroffen. De politie heeft een verdachte aangehouden. 

De politie viel vanmiddag rond 13.00 uur het pand binnen op het industrieterrein, nadat zij via Meld Misdaad Anoniem een melding hadden binnengekregen. 

Op dit moment wordt alles in beslag genomen en veiliggesteld. Volgens een woordvoerder zijn er in totaal 600 hennepplanten aangetroffen. Een man die in het pand aanwezig was, is aangehouden.  

"We zijn erg blij met deze melding", vertelt een woordvoerder van de politie over de tip via Meld Misdaad Anoniem. "Een onderzoek naar deze tip heeft ons geleid naar deze vangst. Als er dingen opvallen, of mensen ergens op aanslaan, kunnen ze zich altijd bij ons anoniem melden."

Om de strijd aan te gaan met overlast van drugsgebruik, gaat de gemeente Amsterdam na half mei blowen verbieden op straat op de Wallen. Terwijl die wietlucht misschien ook wel bij de buurt hoort. Zijn de Wallen nog wel de Wallen zonder wiet? 

De overlast zou hoofdzakelijk 's nachts plaatsvinden en door toeristen worden veroorzaakt. Bewoners hebben structureel en buitensporig veel last van de grimmige sfeer. De buurt wordt er volgens hen onveilig en onleefbaar van.

Andere voorstellen om het overlast tegen te gaan, zijn horeca en prostitutie eerder sluiten in het weekend en alcoholhoudende dranken afschermen of verwijderen op de tijden van het verkoopverbod. Ook gaat de gemeente onderzoeken of een afhaalverbod voor softdrugs juridisch haalbaar en te handhaven is. Dat afhaalverbod zou dan moeten gelden van 16.00 uur tot 1.00 uur, van donderdag tot en met zondag.

Mocht het blowverbod op straat niet voldoende zijn, dan wordt er ook gekeken of blowen op terrassen bij coffeeshops in het gebied verboden kan worden. Bewoners en ondernemers kunnen vier weken reageren op enkele van deze maatregelen. Meer over de nieuwe maatregelen, lees je hier.

Maar voor velen zijn wiet en de Wallen aan elkaar gekoppeld. Zijn de Wallen nog wel de Wallen zonder wiet? Is zo'n interventie niet overdreven, en hoort softdrugs er niet gewoon bij? Laat ons weten hoe jij erover denkt!

Gedesillusioneerd starten Hans Georg en Monika op vrijdagochtend hun Volkswagen Pick-up. Voor het Duitse stel uit Keulen zit er weinig anders op dan naar huis te gaan, nu hun vakantiebungalow op camping Vislust in Onderdijk ten prooi is gevallen aan de vlammen. Of ze ooit nog terugkomen, weten ze niet. "Er is niets meer", treurt Hans Georg.    

De brand ontstond donderdagavond laat en werd door de Veiligheidsregio al snel opgeschaald naar een grote brand, ook omdat andere bungalows dichtbij de getroffen bungalow staan. Deze zijn behouden gebleven. Er zijn geen gewonden gevallen.

De Duitse eigenaren Hans Georg en Monika lagen te slapen, toen Monika wakker werd van vreemde geluiden. "Een soort geruis en gesis", zegt ze vrijdagochtend. Ze maakte haar man wakker en toen ging het snel. Hans Georg: "Ik zag het al branden, in het dak. We zijn snel naar buiten gegaan. We hebben veel geluk gehad dat Monika wakker werd." 

Sebastian Retz is bedrijfsleider op het bungalowpark en werd uit bed gebeld. Hij schakelde snel de hulpdiensten in en sloot gas en elektra af. "Ik heb daarna alle brandblussers verzameld die ik kon vinden, vijf of zes in totaal. Maar er was niets tegen de brand te beginnen. Het was al te groot. Gelukkig kwam de brandweer snel."  

Tekst gaat door onder de foto. 

Die kon niet voorkomen dat de bungalow van Hans Georg en Monika afbrandde. Het stel overnachtte in een nabij gelegen hotel, net als enkele buren.

Vanmorgen in het daglicht was de schade pas echt goed te zien. De snel getrokken conclusie: van de bungalow is niets meer over. "Alles is weg... Het is een catastrofe", zucht de Duitse eigenaar. "Ons geld, onze hobby, alles is weg. Alles kapot. We komen hier iedere winter. In de zomer verhuren we de bungalow. Wat we nu gaan doen? Naar huis, naar Keulen. Er is niets meer." 

Naar de oorzaak van de brand is het gissen. Wellicht kortsluiting, opperen de eigenaren. Een medewerker van de camping denkt eerder aan de pelletkachel. "Gelukkig heb ik onlangs de batterijen van alle rookmelders nog vervangen. Daar ben ik nu extra blij om." 

What's new pussycat, Close to you en nog vele andere bekende liedjes van de woensdag overleden Amerikaanse componist Burt Bacharach zijn straks vanaf 12.30 uur te horen vanaf het carillon van de Grote of St. Bavokerk aan de Grote Markt in Haarlem. Stadsbeiaardier Rien Donkersloot heeft een lange setlist opgesteld en speelt een half uur lang de bekendste liedjes van Bacharach, maar misschien speelt hij nog wel langer door.

We spreken Donkersloot vanmorgen, als hij met de auto onderweg is naar Haarlem. "Ik heb  gisteren nog snel even geoefend. Ik kwam er toen ook achter dat ik sommige liedjes al eerder heb gespeeld op het carillon, maar wist niet dat ze van Bacharach waren." De beiaardier heeft zin om straks te spelen. "De liedjes klinken echt heel mooi op de klokken. Dat biedt zeker perspectief."

Toeval of niet, een week voor het overlijden van de componist had Donkersloot al het liedje What the world needs now, is love van Bacharach op de automatische speeltrommel geplaatst. "Het lijkt bijna wel profetisch", aldus de Haarlemse stadsbeiaardier. De trommel speelt straks dus om het uur, telkens om kwart voor, automatisch een stukje uit de bekende single van Bacharach. 

Donkersloot is het wel gewend om af en toe een popliedje te spelen op het Haarlemse carillon. Ruim een jaar geleden speelde hij nog als verrassing Pittsburgh in the Rain van de Heemsteedse muzikant en zanger Leon de Graaff. Ook die melodie plaatste hij later op de automatische trommel.

Kijk hieronder hoe Rien Donkersloot Heemstedenaar Leon de Graaff verraste door 'Pittsburgh in the Rain' vanaf het carillon te spelen:

Overigens worden straks om 13.00 uur ook de klokken van de Koepelkathedraal aan de Leidsevaart geluid. Dit als eerbetoon aan de slachtoffers van de aardbevingen in Syrië en Turkije. Meerdere katholieke kerken in de provincie doen mee aan deze ondersteunde actie.

Rien Donkersloot steunt de Syriërs en Turken aanstaande maandag. Dan speelt hij om 12.00 uur melodieën uit beide landen vanaf het carillon in de Grote of St. Bavokerk. Eerder speelde hij ook al een deel van het Oekraïense volkslied, als steun voor de bevolking daar. 

Het Zaanse transportbedrijf Allday Transport doet er alles aan om zoveel mogelijk hulpgoederen richting het rampgebied te krijgen. Vanochtend spraken wij met Abdullah Basar, eigenaar van het transportbedrijf. Hij is totaal verslagen omdat er mogelijk in een van zijn trailers drugs is gevonden. "Wij proberen contact te leggen met de politie om meer informatie te krijgen, maar hebben tot nu toe niks te horen gekregen", aldus de eigenaar van het bedrijf.

Op het moment dat de werknemers van Allday Transport het verschrikkelijke nieuws over de aardbeving in Turkije hoorden, kwamen ze direct in actie. Ze vulden hun trailers met hulpgoederen en stuurden ze richting het rampgebied. Een van hun trailers hebben ze meegestuurd met een transportbedrijf uit Den Haag.

Gisteravond werden vijf vrachtwagens van dit Haagse bedrijf aangehouden door de politie. Dit omdat er in één van de trailers drugs is gevonden. Of de drugs daadwerkelijk in de trailer van Allday Transport is gevonden, is nog steeds niet bekend. 

Het nieuws bereikte Abdullah via een artikel van het Algemeen Dagblad."Daarin zagen we onze trailer op een foto staan bij een bericht over de drugsvondst in een van de trucks van het bedrijf waarmee wij samen werken. Alle vijf de wagens zijn van de weg gehaald. Wij proberen contact te leggen met de politie om meer informatie te krijgen maar hebben tot nu toe niks te horen gekregen."

De eigenaar van het bedrijf zou ook niet weten hoe de drugs eventueel in zijn wagen terecht zou zijn gekomen "De trailer die wij hebben meegegeven zit vol met zakken met spullen zoals kussens en kleding."

Het is voor de werknemers van het Zaanse transportbedrijf ondenkbaar dat iemand drugs in hun trailer stopt. "Het enige wat ik kan bedenken is dat het van iemand is die slechte bedoelingen heeft. Die heeft er dan wat tussen gestopt en de politie getipt. Maar ook dat is een vreemd verhaal", beaamt Abdullah. 

Dit voorval gaat het bedrijf niet in de koude kleren zitten. Op vele nieuwssites is het namelijk hun trailer die wordt gebruikt voor de foto. "Wij zitten al zeven jaar in de business en werken met vooraanstaande klanten. We zijn gewoon een betrouwbaar bedrijf. Nu wordt op alle nieuwssites ons bedrijf in verband gebracht met een drugsvondst."

Daarnaast is het voor het bedrijf ook verdrietig dat de hulpgoederen vertraging oplopen. "In onze omgevingen hebben mensen zich massaal ingezet om spullen te verzamelen. Wij willen zo snel mogelijk hulpgoederen in het rampgebied krijgen. Dat loopt nu vertraging op en dat is echt vervelend", aldus Abdullah Basar. 

Op de vijfde stakingsdag van het streekvervoer geven de werkgevers volgens de vakbonden nog niet thuis. "De onderhandelingen staan stil", vertelt buschauffeur Peter de Jonker van vakbond FNV. Hij is aan het staken op de Achtersluispolder in Zaanstad. De vakbonden kondigen vanmiddag waarschijnlijk nieuwe stakingen aan. 

"Ik vind dat een trieste ontwikkeling, ook wij zouden onze bussen het liefst weer gaan rijden en onze passagiers weer vervoeren", zegt De Jonker. Volgens de buschauffeur is dat op dit moment niet mogelijk. Hij hoopt dat de stakingen van deze week wel iets uitgehaald hebben. "Ik hoop toch wel dat de mensen wakker geschud worden." 

De FNV denkt na over nieuwe stakingen, die waarschijnlijk aan het einde van de maand plaats moeten vinden. "Het mooiste zou zijn als je tot een compromis komt, anders zullen andere acties niet uitblijven", zegt De Jonker. "We kunnen natuurlijk nu niet meer op onze lauweren gaan rusten en het erbij laten." 

Hij vindt het wel vervelend voor de mensen die elke dag de bus nodig hebben om bijvoorbeeld naar hun werk te komen. "Maar ook zij moeten weten dat we het ook voor hen doen en dat we eigenlijk gewoon een normaal werkpakket willen", vindt Peter. "Dat de werkdruk niet te hoog moet zijn en dat ze op een veilige manier van A naar B gebracht kunnen worden en niet door een half opgebrande chauffeur." 

Overal wordt carnaval pas over anderhalve week gevierd, maar in Sint Maarten - of eigenlijk: Knorrenburg, zoals het dorp dan heet - vieren ze dit weekend al feest. Tjeerd Höfte, voor even prins Ot de tweede, verheugt zich er op, zo vertelde hij op NH Radio.

Nog iets waar Sint Maarten uniek in is: de prins carnaval blijft hier net zo lang tot diegene er zelf genoeg van heeft. Wel krijgt hij elk jaar een nieuwe prinses die hem vergezelt. Dit jaar is dat prinses Marit. Zij hoorde op 11 november dat zij deze rol mocht vervullen.

Al maanden van tevoren wordt begonnen met de voorbereidingen van carnaval. Zo is in september de eerste vergadering. Gisteren is begonnen met de opbouw en vandaag gaat het feest los. Een week eerder dus dan de rest van het land. Maar ook volgende week is het nog feest: "Wanneer het landelijke carnaval is, gaan wij naar de buurtverenigingen toe."

De afgelopen twee jaar kon het feest vanwege de coronapandemie grotendeels niet doorgaan. Extra zuur was dat voor Knorrenburg, omdat de vereniging vorig jaar juist hoopte uit te pakken vanwege het 44-jarig jubileum (vier keer elf, een carnavalsjubileum). Nu kan dat alsnog.

Carnaval in Sint Maarten is op 10, 11 en 12 februari. Vanavond zijn er optredens onder de naam 'Masked singers' en morgenavond is er een gemaskerd bal. Maar het is niet alleen feest: prins carnaval bezoekt deze dagen ook de jongste en oudste inwoners van het dorp en steekt zieken een hart onder een riem door bij ze langs te gaan. "Zo staan we ook nog een beetje stil bij de leuke en minder leuke gebeurtenissen in de familie Knorrenburg", vertelt Tjeerd Höfte.